سمیه بهارلو *، فرزانه تقیان ، مهدی هدایتی
مجله پزشکی رازی
زمینه و هدف: هدف، بررسی تاثیر تمرین هوازی برمیزان گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به کم کاری تیروئید تحت بالینی دارای اضافه وزن–چاق بود.
روش کار: روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و طرح تحقیق شامل پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و تجربی بود. تعداد ۲۳ زن مبتلا به کم کاری تیروئید تحت بالینی با میانگین سنی ۵۶/۶ ± ۰۸/۴۱ سال، دارای شاخص توده بدن (Body Mass Index-BMI) بیشتر از ۲۵ کیلوگرم برمتر مربع به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (n=13) وکنترل(n=10) تقسیم شدند. ابتدا قد، وزن، BMI، نسبت دور کمر به دور باسن(Waist-Hip Ratio-WHR) و سطوح گلوکز ناشتا، انسولین، T4 و TSH اندازه گیری شد. مقاومت به انسولین با استفاده از مدل HOMA-IR محاسبه شد. سپس
آزمودنی های گروه تجربی تحت تاثیر برنامه تمرین هوازی قرار گرفتند. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرده و فقط پیگیری شدند. همه متغیرها پس از ۱۲ هفته مجدداً اندازه گیری شدند. به منظور مقایسه درون گروهی داده ها از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد (سطح معنا داری P&le0. 05 در نظر گرفته شد).
یافته ها: پس از۱۲ هفته تمرین هوازی در گروه تجربی وزن، BMI، دور کمر، WHR و همچنین سطوح انسولین، مقاومت به انسولین و TSH کاهش معناداری یافت. در سطوح گلوکز ناشتا تغیر معناداری مشاهده نشد. سطح T4 در گروه تجربی افزایش معنی داری یافت. در گروه کنترل، انسولین و مقاومت به انسولین افزایش معنا داری یافته بود.
نتیجه گیری: کاهش خطر بیماری های قلبی- عروقی وخطر ابتلا به دیابت، در زنان مبتلا به کم کاری تیروئید تحت بالینی دارای اضافه وزن –چاق احتمالاً از طریق کاهش وزن با تمرینات هوازی امکان پذیر است.
واژههای کلیدی: کم کاری تیروئید تحت بالینی، تمرین هوازی، مقاومت به انسولین،