تاثیر تمرین هوازی بر مقادیر آکواپورین۷ بافت چربی احشایی در موش‌های صحرایی تغذیه‌ شده با غذای پرچرب

یدالله نوری شورابی، دکتر الهه طالبی گرکانی *، دکتر علی رضا صفرزاده

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

مقدمه: آکواپورین۷ (AQP7) به‌عنوان کانالِ تراوایی گلیسرول از بافت چربی در کنترل تجمع تری­گلیسریدها در بافت چربی و توسعه‌ی چاقی و اختلالات متابولیکی مرتبط با آن نقش مهمی ایفا می‌کند. هدف مطالعه‌ی حاضر، ارزیابی تاثیر تمرین هوازی بر مقادیرAQP7 در بافت چربی اپیدیدیمال موش­های صحرایی تغذیه‌ شده با غذای پرچرب بود. مواد و روش­ها: ۲۸ سر موش صحرایی نر ویستار ( ۴ تا ۶ هفته­ای) به‌ صورت تصادفی به دو گروه غذای نرمال ( ۱۴ سر) و پرچرب (۱۴ سر) تقسیم شدند. پس از ۱۰ هفته تغذیه با غذای نرمال یا پرچرب، هر گروه به دو گروه کنترل (۷ سر) و تمرین هوازی (۷ سر) تقسیم شدند. برنامه‌ی تمرین هوازی شامل دویدن روی نوارگردان با سرعت ۲۰ متر در دقیقه به مدت ۱۰ هفته (۵ روز در هفته) بود. مقادیرAQP7 بافت چربی اپیدیدیمال و انسولین پلاسمایی به روش الایزا اندازه­گیری شدند. سطوح گلوکز و پروفایل لیپیدی پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین نیز بررسی شدند. یافته­ها: مصرف غذای پرچرب باعث افزایش وزن بدن، وزن چربی اپیدیدیمال، سطوح انسولین پلاسما و شاخص مقاومت انسولینی شد (۰۵/۰P<). مقادیر AQP7 بافت چربی اپیدیدیمال بر اثر مصرف غذای پرچرب کاهش یافت (۰۰۳/۰P=) اما تمرین هوازی باعث افزایش مقادیرAQP7 در هردو گروه تغذیه ‌شده با غذای پرچرب و نرمال شد (۰۰۳/۰P=). این برنامه­ی تمرین هم‌چنین منجر به بهبود سطوح گلوکز، انسولین و پروفایل لیپیدی پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین گردید (۰۵/۰P<). نتیجه­گیری: این نتایج نشان می­دهد تمرین هوازی ممکن است با افزایش مقادیر AQP7 موجود در بافت چربی، در بهبود شرایط متابولیکی اثرگذار باشد.

واژه‌های کلیدی: آکواپورین۷، بافت چربی اپیدیدیمال، چاقی، تمرین هوازی، غذای پرچرب

متن کامل مقاله رایگان