تاثیر تمرین هوازی بر بیان پروتئین های Spred-1،Raf1 و VEGF بافت قلب در موشهای صحرایی

سجاد محمدیاری ، سیروس چوبینه، رحمان سوری، عباسعلی گایینی، حمداله هادی
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

مقدمه و هدف: دیابت یکی از بیماری­های متابولیکی است که با دیسفانکشن و آسیب عروقی همراه است. تمرینات ورزشی در بیماران دیابتی باعث بهبود رگ زایی می­شود که به روند درمان این بیماران کمک می­کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تمرین هوازی بر بیان پروتئین Spred-1، Raf1 و VEGF بافت قلبی موش‌های صحرایی دیابتی بود.

مواد و روش­ها: در این مطالعه، ۵۰ موش صحرایی به صورت رندمایز به چهار گروه دو گروه تمرین هوازی دیابتی و سالم (به مدت ۸ هفته و ۶ جلسه در هفته) و دو گروه کنترل دیابتی و سالم تقسیم شدند. ۴۸ ساعت پس از اتمام دوره تمرینی عضله قلبی آن­ها تحت شرایط استریل جدا شد. بیان پروتئین VEGF، Spred-1 و Raf-1 با روش الایزا سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس یک‌سویه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری p<0.05 و نرم‌افزار Spss نسخه ۱۶ استفاده شد.

نتایج: نتایج مطالعه نشان داد دیابت موجب کاهش معنی‌دار میزان بیان پروتئین VEGF (p<0.05) و Raf-1 (p<0.05) و افزایش معنی‌دار پروتئین Spred-1 (p<0.05) می‌شود. هم‌چنین، نشان داده شد هشت هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنی‌دار بیان پروتئین VEGF (p<0.05) و Raf-1 (p<0.05) و کاهش معنی‌دار پروتئین Spred-1 (p<0.05) می‌شود.

نتیجه‌گیری: تمرین هوازی توانست سبب افزایش بیان پروتئین VEGF و Raf1 و کاهش Spred-1 در سلول‌های قلبی شده و به‌این‌ترتیب اثرات دیابت بر بیان این پروتئین‌ها در قلب را بهبود بخشید.

واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، عامل رشدی اندوتلیال عروق، دیابت، spred-1، Raf1

متن کامل مقاله رایگان