تاثیر تمرین منتخب ایروبیک بر سطوح آیریزین سرمی و شاخص مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲

: مژگان آقامحمدی *، عبدالحمید حبیبی ، روح اله رنجبر
کارشناسی ارشد دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

مجله پزشکی شهر کرد

زمینه و هدف: آیریزین، مایوکینی جدید است که اخیراً شناسایی شده و به نظر می‌رسد نقش مهمی در تنظیم هموستاز و بهبود مقاومت به انسولین دارد. تأثیر تمرین ورزشی بر میزان آیریزین سرمی در دیابت نوع ۲ هم‌چنان مورد بحث است. تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر شش هفته تمرین منتخب ایروبیک بر سطوح آیریزین سرمی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲ انجام گرفته است.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع بررسی نیمه تجربی با طرح پیش- پس‌آزمون بود. آزمودنی‌های تحقیق را ۲۰ زن مبتلا به دیابت نوع ۲ (میانگین سنی ۶/۵±۴/۴۷ سال و میانگین نمایه توده بدنی ۴۲/۳±۹۲/۲۹) تشکیل دادند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل (۸ نفر) و تجربی (۱۲ نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت ۶ هفته (۴ جلسه در هر هفته، ۴۰ تا ۶۵ دقیقه در هر جلسه) به اجرا درآمد که هر هفته به زمان و شدت تمرین اصلی (۵۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب ذخیره) افزوده می‌شد. تمرینات اصلی ایروبیک در قالب ۶ بلوک ارائه شد که هر بلوک شامل ۳۲ حرکت بود. نمونه خونی قبل و پس از اتمام پروتکل تمرینی جمع‌آوری گردید.

یافته‌ها: نتایج تحقیق کاهش معنی‌دار غلظت گلوکز خون، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین و افزایش غلظت سرمی آیریزین را در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل نشان داد(۰۵/۰p≤)، اما ارتباط معنی‌داری بین سطح آیریزین با مقاومت به انسولین یافت نشد.

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرینات ایروبیک می‌تواند اثر قابل ملاحظه‌ای بر مقادیر آیریزین سرمی، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع ۲ داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: آیریزین، تمرین ایروبیک، دیابت نوع ۲، مقاومت به انسولین،

متن کامل مقاله رایگان