معصومه حبیبیان ، انیسه امانیان
گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، قائم شهر، ایران
مجله دانشور پزشکی
مقدمه و هدف: بیماری کبدی در دیابت نوع ۲ رواج دارد و فعالیت ورزشی در پیشگیری و درمان آسیب کبدی ناشی از دیابت مؤثر است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین شنا بر فعالیت ماتریکس متالوپروتئنیاز ۲ (MMP-2) و سطوح فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α) در بافت کبد موشهای صحرایی دیابتی شده با آلوکسان بود.
مواد و روشها: در این تحقیق تجربی، ۲۸ سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفی به ۴ گروه (۷ تایی) کنترل، دیابت، تمرین، دیابت+ تمرین تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (یک دوز،۹۰ میلیگرم/کیلوگرم) القا شد. حیوانات با تمرین شنا به مدت ۶ تا ۳۰ دقیقه در روز به مدت ۸ هفته ورزش داده شدند و ۴۸ ساعت پس از آخرین مداخلهها کشته شدند و فعالیت کبدی MMP-2 و سطوح TNF-α به ترتیب به روشهای زیموگرافی و الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل دادها استفاده شد (۰۵/۰>p).
نتایج: یافتهها نشان داد متعاقب القای دیابت، فعالیت MMP-2 و سطوح TNF-α کبدی در موشهای صحرایی افزایش یافت (۰۵/۰>p) درحالیکه ۸ هفته تمرین شنا منجر به کاهش معنیدار سطوح TNF-α و فعالیت MMP-2 در بافت کبد موشهای صحرایی دیابتی شد (۰۵/۰>p).
نتیجهگیری: به نظر میرسد تمرین منظم شنا میتواند به واسطه کاستن از فعالیت MMP-2 و سطح بیان TNF-α در موشهای صحرایی دیابتی تا حدودی از آسیب کبدی ناشی از دیابت جلوگیری کند.
واژههای کلیدی: دیابت ملیتوس، ماتریکس متالوپروتئنیاز ۲، تمرین ورزشی، فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا