تاثیر تمرین استقامتی بر مقادیر پلاسمایی AGRP و NPY در رت های نژاد ویستار

مجتبی پایداراردکانی۱، بهزاد ساکی *۲، محمدرضا کردی۳، عباسعلی گائینی۳
۱- مربی گروه تربیت بدنی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران
۲- دکتری گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ،
۳- دکتری گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

مجله پزشکی ایلام

مقدمه: پروتئین وابسته به آگوتی(AGRP) و نروپپتیدY (NPY) نروپپتیدهایی هستند که در کنترل اشتها نقش دارند. در مورد تاثیر تمرین استقامتی بلند مدت بر آن‌ ها مطالعات کمی انجام شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ۱۶ هفته تمرین استقامتی بر مقادیر پلاسمایی AGRP و NPY رت های نژاد ویستار بود.

مواد و روش ها: ۲۰ سر رت نر نژاد ویستار جوان، با دامنه سنی ۵۰ تا ۶۰ روز و میانگین وزنی ۱۰±۱۵۸ گرم به طور تصادفی ساده به دو گروه مساوی کنترل(تعداد ۱۰ سر) و تمرین(تعداد ۱۰ سر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی ۱۶ هفته تمرین استقامتی، هر هفته پنج روز متوالی و هر روز به مدت ۶۰-۵۰ دقیقه روی تردمیل با سرعت ۳۰-۲۵ متر در دقیقه برابر با شدت ۸۵-۶۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی  بود.‌ پس از پایان ۱۶ هفته، خونگیری در حالت ناشتا و ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برای بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده گردید. سطح معناداری نیز P<0.05 در نظر گرفته شد.

یافته های پژوهش: یافته های تحقیق حاضر نشان داد تمرین استقامتی با شدت ۸۵-۶۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی باعث افزایش معنا‌دار میزان AGRP (P=0.001) و افزایش غیر معنادار میزان NPY  در رت‌ های گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل شد.

بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی باعث تعادل منفی انرژی در رت ها می‌شود و به منظور جبران این تعادل منفی انرژی میزان AGRP پلاسمایی افزایش معنادار و NPYپلاسمایی افزایش غیر معناداری(افزایش بیش از ۲۳ درصدی) می یابد.

واژه‌های کلیدی: تمرین استقامتی، AGRP، NPY، رت نژاد ویستار

متن کامل مقاله رایگان