مهدی قادریان ۱ ؛ غلام علی قاسمی۲ ؛ وحید ذوالاکتاف۳
۱کارشناس ارشد، گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی/ دانشکده تربیت بدنی/ دانشگاه اصفهان
۲دانشیار گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی/ دانشگاه اصفهان/ اصفهان
۳دانشیار گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی/ دانشکده تربیت بدنی/ دانشگاه اصفهان/ اصفهان
مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش
زمینه و هدف: کف پا از بخش های بسیار فعال در فعالیت های جهشی مانند طنابزنی بوده و با سطح اندک خود، نقش مهمی در حفظ تعادل ایفا میکند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر ۱۲ هفته تمرینات طناب زنی بر کنترل پاسچر، تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسر ۱۳-۱۰ ساله دارای کف پای صاف بود. روش تحقیق: جامعه آماری این مطالعه نیمه تجربی ۴۵۰ نفر از دانش آموزان پسر ۱۰ تا ۱۳ ساله بخش جرقویه سفلی بودند. پس از ارزیابی اولیه با دستگاه پدسکوپ (کیفی) و سپس اندازه گیری با اسکنر کف پا (کمی) و شاخص استاهلی، تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. جهت اندازه گیری کنترل پاسچر از دستگاه فوت اسکن استفاده و تغییرات مرکز فشار در کف پاها به مدت ۲۰ ثانیه ثبت گردید. تعادل ایستا با آزمون لک لک و تعادل پویا با آزمون تعادل Y ارزیابی گردید. آزمودنی های گروه های تجربی به مدت ۱۲ هفته، هر هفته سه جلسه ۴۵ دقیقهای در یک پروتکل تمرین طناب زنی شرکت کردند. در طی این مدت آزمودنی های گروه کنترل در هیچ برنامه فعالیت بدنی منظمی شرکت نداشتند. داده ها با روش های آزمون t مستقل و تحلیل واریانس ترکیبی در سطح معنی داری ۰/۰۵>p تحلیل آماری شد. یافته ها: تغییرات درون گروهی (پس آزمون نسبت به پیش آزمون) و همچنین اثرات تعاملی (نوبت آزمون×گروه) در تمام متغیرها معنی دار بود (۰/۰۰۱>p) ولی تفاوتهای بین گروهی تنها در متغیر تعادل ایستا معنی دار بود (۰/۰۱>p). نتیجه گیری: تمرینات طناب زنی تمریناتی مفید جهت بهبود تعادل ایستا، پویا و کنترل پاسچر افراد دارای کف پای صاف منعطف است. از این رو استفاده از این تمرینات در کنار سایر روش های بهبود تعادل و کنترل پاسچر، به این افرادی توصیه می شود.
کلیدواژه ها
تمرینات طناب زنی؛ پای صاف؛ ثبات پاسچر؛ تعادل ایستا؛ تعادل پویا