تاثير سه شيوه تمرين ترکيبی (قدرتی و استقامتی) بر سطوح سرمی آديپونکتين و مقاومت به انسولين در زنان سالمند دارای اضافه وزن

دکتر ابراهيم بنی طالبی ، علی حسين زاده، زهرا مردان پور شهرکردی ، دکتر صادق امانی شلمزاری

مجله پزشکی کردستان

زمينه و هدف: هدف اصلی از انجام اين مطالعه، مقايسه تاثير سه شيوه تمرين ترکيبی (قدرتی و استقامتی) بر سطوح سرمی آديپونکتين و مقاومت به انسولين در زنان سالمند دارای اضافه وزن است.

روش بررسی: در اين مطالعه نيمه تجربی تعداد ۴۰ نفر از زنان سالمند (دامنه سنی: ۸۲/۰±۳۴/۶۰ سال، قد: ۰۱/۰±۱۵۵سانتی­متر و وزن: ۸۹/۱±۷۲/ ۷۱ کيلوگرم) به روش هدفمند انتخاب شدند و بطور تصادفی در يکی از چهار گروه : تمرين استقامتی + قدرتی (E+S) (9n=)، قدرتی + استقامتی (S+E) (10n=)، ترکيبی چرخشی (CI) (12n=) و کنترل (۹n=) قرار گرفتند. سطوح آديپونکتين سرم و شاخص مقاومت به انسولين قبل و ۴۸ ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين اندازه گيری شدند. برنامه های تمرينی به مدت هشت هفته و سه روز در هفته انجام شد. از آزمون تی­وابسته جهت تغييرات درون گروهی و از آزمون آناليز واريانس يک­طرفه جهت بررسی اختلاف بين گروه ها استفاده شد.

يافته­ها: پس از هشت هفته تمرين ترکيبی در مقايسه‌ی درون گروهی، در هر سه گروه تجربی کاهش معنی داری در وزن، BMI، درصد چربی بدن و گلوکز ايجاد شد(۰۵/۰>P). در مقايسه بين گروهی، تفاوت معنی داری در وزن (۰۱۷/۰=p ) و BMI (023/0=p ) و عدم تغيير معنی­داری در آديپونکتين و مقاومت به انسولين مشاهده شد(۰۵/۰ <p).

نتيجه گيری: با توجه به نتايج، علارغم تغييرات مثبت در ترکيب بدن و درصد چربی بدن، هيچ کدام از سه روش تمرين ترکيبی تغيير معنی­داری در سطوح سرمی آديپونکتين و مقاومت به انسولين در زنان سالمند دارای اضافه وزن ايجاد نکرد.

کلمات کليدی:  تمرين ترکيبی، آديپونکتين، مقاومت به انسولين، سالمندی

متن کامل مقاله رایگان