تاثير دو شيوه تمرينی بازی در ابعاد کوچک (SSG) و مقاومتی – پلايومتريک بر سطوح استراحتی اينترلوکين -۶ و عامل نکروز تومور آلفا در بازيکنان نوجوان فوتبال

سعيد رستمی ، دکتر محمد فرامرزی، گلناز ارباب ، ليلا احمدی

مجله پزشکی هرمزگان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثير ۸ هفته تمرين مقاومتی – پلايومتريک و بازی در ابعاد کوچک ((SSG بر غلظت اينترلوکين -۶ و عامل نکروز تومور آلفا بازيکنان پسر نوجوان فوتبال بود. روش کار: بدين منظور ۳۰ بازيکن پسر فوتبال با دامنه سنی ۱۴-۱۷ سال (ميانگين سن ۹/۰±۱۴ ۹/۰ سال، قد ۰۶/۰±۷۱/۱ متر، وزن ۱/۱۵±۳/۶۲ کيلوگرم) برای شرکت در اين تحقيق انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه بازی در ابعاد کوچک (۸ نفر)، مقاومتی-پلايومتريک (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱ نفر) تقسيم شدند. قبل و بعد از ۸ هفته تمرين و در حالت استراحتی IL-6 و TNF-α اندازه‌گيری شد. سپس آزمودنی‌ها به مدت ۸ هفته در گروه‌های مربوطه تمرينات خود را انجام دادند. برنامه تمرين گروه SSG شامل ۸ هفته تمرين بازی در ابعاد کوچک بود که به دو مرحله ۴ هفته‌ای برای تنظيم شدت کار تقسيم شد و توسط ۸ نفر صورت می‌گرفت. برنامه تمرين مقاومتی – پلايومتريک نيز توسط ۱۱بازيکن اجرا شد. اين برنامه شامل ۸ هفته تمرين ترکيبی مقاومتی – پلايومتريک بود که آزمودنی‌ها تمرينات مقاومتی – پلايومتريک را دو بار در هفته و به همراه تمرينات معمول فوتبال انجام می‌دادند. به منظور مقايسه درون گروهی داده‌ها از آزمون t همبسته و برای مقايسه بين گروهی از آزمون ANOVAو LSD استفاده شد. نتايج: نتايج اين تحقيق نشان داد اجرای ۸ هفته تمرين بازی در ابعاد کوچک به افزايش IL-6 و TNF-α منجر شد ( برای هر سه گروه (۰۰۱/۰P=) و در گروه مقاومتی – پلايومتريک تغيير معنی‌داری ديده نشد (به ترتيب ۰۵۲/۰P= و ۱۲۶/۰P=). نتيجه‌گيری: به طور کلی، می‌توان نتيجه گرفت که در شيوه تمرينی SSG به علت شدت بالای تمرين و سطوح بالای هورمون‌های استرسی، تخليه ذخاير گليکوژن عضله و همچنين آسيب‌های ريز درون بافتی که به واسطه جايجايی‌های سريع و ضربه‌های مکرر در فوتبال به وجود می‌آيد، سايتوکين‌های التهابی افزايش معنی‌داری می‌يابد
واژه‌های کلیدی: اينترلوکين ۶ – سايتوکين – بازيکن فوتبال،

متن کامل مقاله رایگان