تاثير تمرين تناوبی و سن بر سطح لاکتات (La) و فعاليت آنزيم لاکتات دهيدروژناز (LDH) خون موش های صحرايی نر نژاد ويستار

الله يار عرب مومنی*

مجله پزشکی جهرم

مقدمه: فعاليت بدنی و سن از عوامل اثر گذار بر سطح لاکتات و لاکتات دهيدروژناز هستند و به نظر می رسد، فعاليت بدنی می تواند، تغييرات مورفولوژيک و متابوليک ناشی از اين عوامل که همراه با افزايش سن، باعث کاهش توانايی و تضعيف عملکرد ورزشی می شوند را تعديل نمايد. هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی آثار تمرين تناوبی بر سطح لاکتات و فعاليت آنزيم لاکتات دهيدروژناز موش های پير و جوان بود. روش کار: تعداد ۴۰ سر موش در دو گروه سنی پير (سن ۲۷ ماه و وزن ۳۱± ۳۸۹ گرم) و جوان (سن ۳ ماه و وزن ۱۳± ۲۲۴ گرم) تهيه شده و هر گروه، به طور تصادفی به دو گروه شاهد (۱۰ = n) و تجربی (۱۰ = n) تقسيم شدند. پروتکل تمرينی شامل، ۴ دقيقه دويدن و ۲ دقيقه استراحت فعال در۱۰وهله تمرينی روی گروه تجربی اجرا شد. اين برنامه به مدت ۶۰ دقيقه، ۶ جلسه در هفته و به مدت ۸ هفته بصورت فزاينده روی نوارگردان انجام شد. موش ها ۲۴ ساعت بعد از آخرين جلسه تمرينی، با ترکيبی از کتامين و زايلازين بيهوش شدند و خونگيری برای اندازه گيری لاکتات و فعاليت آنزيم LDH، از قلب حيوان انجام شد. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون های تحليل واريانس يک طرفه و تعقيبی توکی انجام شد. يافته ها: بر اساس نتايج تحقيق، تفاوت معنی داری در سطح لاکتات خون چهار گروه مشاهده نشد، ولی در ميزان فعاليت آنزيم LDH، تفاوت معنی داری بين گروه جوان تجربی و جوان شاهد ديده شد (۰۵/۰ p <). نتيجه گيری: اين نتايج نشان دهنده افزايش پاکسازی لاکتات بعد از تمرين تناوبی است. به علاوه به نظر می رسد، تاثير تمرين روی پاکسازی لاکتات در جوانی و سالمندی مشابه باشد. پايش لاکتات جريان خون برای پرسازی مجدد گليکوژن عضلات و تنظيم PHi يک مزيت مهم است.
واژه‌های کلیدی: آنزيم لاکتات دهيدروژناز(LDH)، تمرين تناوبی، لاکتات (La)،

متن کامل مقاله رایگان