تاثير تمرين استقامتی بر سطوح سرمی آديپوکاين‌های لپتين و کمرين در مردان لاغر غيرفعال

فتاح مرادی*، اعظم حيدرزاده ، ويان وثوقی بانه

استاديار دانشگاه آزاد اسلامی واحد سقز

مجله پزشکی فیض

سابقه و هدف: لپتين آديپوکاينی است که از طريق اثرات مستقيم متابوليکی‌اش بر بافت‌های محيطی، به مسيرهای اندوکرين مختلف پاسخ گفته و يا آن‌ها را تنظيم می‌نمايد. کمرين نيز يک آديپوکاين جديد است که آديپوژنز و متابوليسم سلول های چربی را تنظيم می کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثير تمرين استقامتی بر سطوح سرمی آديپوکاين های لپتين و کمرين در مردان لاغر غيرفعال بود.
مواد و روش ها: در يک کارآزمايی نيمه تجربی، ۲۰ مرد لاغر غيرفعال به طور تصادفی به دو گروه آزمايش و کنترل تقسيم شدند. ويژگی های عمومی آزمودنی ها و سطوح سرمی لپتين و کمرين (با روش الايزا)، قبل و پس از تمرين اندازه گيری شد. اندازه گيری ها (شامل نمونه گيری خون) پس از دوازده ساعت ناشتا (در ساعت ۸ صبح) صورت گرفت. پروتکل تمرين استقامتی شامل دوازده هفته تمرين رکاب زدن روی چرخ کارسنج (۳ جلسه تمرين در هفته، شدت ۶۰ تا ۷۰ درصد ضربان قلب ذخيره، مدت ۲۰ تا ۴۰ دقيقه در هر جلسه) بود.
نتايج: پس از تمرين استقامتی، وزن، درصد چربی و نمايه توده بدن تغيير معنی داری نکرد  (۰/۰۵<P)، اما حداکثر اکسيژن مصرفی بهبود يافت (۰/۰۰۴=P). هم ­چنين، تمرين استقامتی تاثير معني­­داری بر غلظت­ های سرمی کمرين و لپتين نداشت (۰/۰۵<P).

نتيجه­ گيری: دوازده هفته تمرين استقامتی تاثيری بر غلظت ­های سرمی آديپوکاين­ های لپتين و کمرين مردان لاغر غيرفعال ندارد. به­نظر مي­رسد اين عدم تغيير احتمالا به­ دليل ثابت ماندن وزن و توده چربی به ­دنبال اين دوره تمرينی باشد. البته، عملکرد قلبی-تنفسی آزمودني­ ها متعاقب دوازده هفته تمرين استقامتی بهبود می ­يابد.
واژه‌های کلیدی: تمرين، استقامتی، لپتين، کمرين، مردان، لاغر،

متن کامل مقاله رایگان