تاثير تمرينات پيلاتس بر درد، عملکرد و زاويه‌ی لوردوز کمری زنان مبتلا به کمر درد مزمن غير اختصاصی و هايپرلوردوزيس

دکتر شهناز شهرجردی *، دکتر مسعود گلپايگانی، دکتر عباس دقاق زاده ، آسيه کرمی

مجله پزشکی زنجان

مينه و هدف: کمر درد مزمن غير اختصاصی شايع‌ترين نوع کمر درد مزمن می‌باشد و دستيابی به يک برنامه‌ی درمانی و توانبخشی برای بهبود سريع‌تر بيماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزيابی تاثير يک دوره تمرينات پيلاتس بر درد زنان مبتلا به کمر درد مزمن غير اختصاصی بود. روش بررسی: ۲۷ زن مبتلا به کمر درد مزمن با علت ناشناخته و هايپرلودوزيس در محدوده‌ی سنی ۳۰ تا ۵۰ سال به طور تصادفی هدفمند انتخاب و در دو گروه برابر تجربی و کنترل تقسيم شدند. ابتدا ميزان درد، عملکرد بيماران و درجه‌ی لوردوز کمری از طريق پرسش نامه‌های کيوبک، اسوستری و دستگاه فورمتريک اندازه‌گيری شد. سپس بيماران گروه تجربی به‌مدت ۸ هفته به تمرينات تعديل شده پيلاتس پرداختند و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان‌های رايج را دريافت کردند. بعد از اين مدت دوباره درد و عملکرد و درجه‌ی لوردوز کمری بيماران هر دو گروه مورد ارزيابی قرار گرفت. سطح معنی‌داری نيز ۰/۰۵≥P در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد که بعد از هشت هفته تمرين، کاهش معنی‌داری در شدت درد (۰/۰۰۰۱≥P)، بهبود قابل توجه در ناتوانی عملکردی (۰/۰۰۱≥P) و همچنين کاهش زاويه‌ی لوردوز کمری (۰/۰۰۱≥P) گروه تجربی نسبت به گروه کنترل وجود داشت. نتيجه‌گيری: از يافته‌ها اين تحقيق می‌توان نتيجه‌گيری کرد که تمرينات پيلاتس موجب کاهش شدت درد، بهبود ناتوانی و کاهش درجه‌ی لودروز بيماران مبتلا به کمر درد مزمن غيراختصاصی شد.
واژگان کليدی: هايپرلوردوزيس، کمر درد مزمن غير اختصاصی، پيلاتس،

متن کامل مقاله رایگان