احسان خدمتگزار، سجاد احمدی زاد ، عليرضا سليمی آوانسر
فعاليت بدنی منظم می تواند تغييرات مطلوبی در سيستم فيبرينوليتيک ايجاد نمايد و بهبود عملکرد آن را موجب شود. هدف از مطالعه ی حاضر تعيين تاثير تمرين استقامتی همراه با روزه داری بر فاکتورهای فيبرينوليتيک می باشد.
تعداد ۲۴ مرد غير ورزشکار به طور داوطلبانه در تحقيق شرکت نمودند و بطور تصادفی در دوگروه روزه داری (F) و تمرين استقامتی+روزه داری (ET+F) قرار داده شدند، اما در نهايت به خاطر افت آزمودنی در دو گروه تحقيق با ۲۰ آزمودنی (۱۰ نفر در هر گروه) خاتمه يافت. آزمودنی های گروه F (وزن، ۲/۱۶±۴/۷۷ کيلوگرم، شاخص توده بدنی ۵/۴±۷/۲۵) طی ماه رمضان فقط روزه داری داشتند، در حاليکه گروه ET+F (وزن، ۳/۹±۳/۷۹ کيلوگرم، شاخص توده بدنی ۹/۲±۳/۲۶) علاوه بر روزه داری، به مدت چهار هفته و هر هفته ۳ جلسه تمرين استقامتی داشتند. دو نمونه خونی (۶ ميلی ليتر) برای اندازه گيری آنتی ژن فعال کننده پلاسمينوژن بافتی (t-PA)، بازدارنده فعال کننده پلاسمينوژن (PAI-1) و D-Dimer در قبل و بعد از ماه رمضان گرفته شد و رژيم غذايی نيز قبل و در هفته دوم ماه رمضان اندازه گيری و ثبت شدند.
ميزان وزن، BMI و درصد چربی آزمودنی ها پس از ماه رمضان در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش يافت (۰۵/۰>P)، با اين حال کاهش وزن و BMI برای گروه ET+F بيشتر از گروه F بود (۰۵/۰>P). همچنين درصد چربی مصرفی رژيم غذايی هر دو گروه در ماه رمضان افزايش معنی داری يافت. آنتی ژن t-PA در گروه ET+F به طور معنی داری کاهش و در گروه F نيز تا مرز معنی داری کاهش يافت (۰۶/۰=P) اما مقايسه بين گروهی آنتی ژن t-PA، آنتی ژن PAI-1 و D-Dimer تفاوت معنا داری را نشان نداد.
بر اساس يافته های تحقيق حاضر می توان نتيجه گيری نمود که احتمالا تمرين استقامتی همراه با روزه داری اسلامی از طريق کاهش وزن، BMI و آنتی ژن t-PA اثرات مطلوبی را بر سيستم فيبرينوليتيک ايجاد می نمايد.
واژههای كليدي: تمرين استقامتی، روزه داری ماه رمضان، t-PA، PAI-1،