تأثیر ۱۰ هفته تمرین استقامتی روی چرخ کارسنج بر سطوح نسفاتین- ۱ و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

مهدی مقرنسی ۱ ؛ آسیه تاجی طبس۲
۱دانشیار فیزیولوژی ورزشی گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان-ایران
۲دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشگاه سیستان و بلوچستان – ایران

مجله علوم زیستی ورزشی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ۱۰ هفته تمرین استقامتی بر سطوح نسفاتین-۱ و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. ۱۶ زن مبتلا به دیابت نوع ۲ به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی ( ۸ نفر) و کنترل (۸ نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرین استقامتی را به مدت ۱۰ هفته، سه جلسه در هفته (با شدت ۵۰-۴۰ درصد ضربان قلب بیشینه به مدت ۲۵-۲۰ دقیقه شروع و با افزایش تدریجی به ۸۰-۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه و مدت زمان ۴۵-۴۰ دقیقه در جلسات پایانی) انجام دادند. گروه کنترل در طول دورۀ پژوهش هیچ‌گونه فعالیت ورزشی نداشت. نمونه‌های خونی در حالت ۱۲ ساعت ناشتایی و به‌منظور بررسی سطوح نسفاتین-۱، انسولین و گلوکز در مراحل پیش و پس‌آزمون جمع‌آوری شدند. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون‌های کولموگروف- اسمیرنوف، t مستقل و وابسته با نرم‌افزار Spss نسخۀ ۲۱ در سطح معنا‌داری ۰۵/۰>α تجزیه‌وتحلیل شدند. ۱۰ هفته تمرین روی چرخ کارسنج در گروه تجربی، سبب کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین شد (۰۵/۰P<)، درحالی‌که سطوح نسفاتین-۱ و انسولین تغییر معنا‌داری نکرد (۰۵/۰P>). تغییرات پیش تا پس‌آزمون فقط در مقادیر گلوکز گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل معنا‌دار بود (۰۵/۰P<). در نتیجه تمرین روی چرخ کارسنج یک شیوۀ درمانی غیردارویی به‌منظور کاهش گلوکز خون و مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی است.
کلیدواژه ها
تمرین استقامتی؛ دیابت نوع ۲؛ مقاومت به انسولین- نسفاتین-۱

متن کامل مقاله رایگان