تأثیر یک دوره تمرین استقامتی هوازی پیش از القای ایزوپروترنول بر بیان ژن‌های NF-κB و NFATدر بافت بطن چپ موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار (فیزیولوژی ورزشی)

تأثیر یک دوره تمرین استقامتی هوازی پیش از القای ایزوپروترنول بر بیان ژن‌های NF-κB و NFATدر بافت بطن چپ موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار (فیزیولوژی ورزشی)

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی

رحمان سوری محمدرضا شربتی بیارجمندی سیروس چوبینه

دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

چکیده

زمینه و هدف: هایپرتروفی بیماری‌زای قلبی نوعی اختلال قلبی است که با تغییر ساختار قلب، آپوپتوز و فیبروز سلول‌های عضلۀ قلب همراه است که به کاهش توانایی تلمبه‌زنی قلب و در نهایت احتمالاً به ایجاد نارسایی قلبی و مرگ ناگهانی منجر می‌شود. نشان داده شده است که مسیر پیام‌رسانی عوامل رونویسی NF-κB و NFAT نقش مهمی در فرایند هایپرتروفی بیماری‌زای قلبی دارند و با توجه به اینکه پژوهش‌های کمی تأثیر فعالیت ورزشی را روی این عوامل در فرایند هایپرتروفی بیماری‌زای بررسی کرده‌اند، هدف از پژوهش حاضر شناسایی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی پیش از القای ایزوپروترنول بر بیان ژن‌های NF-κB و NFAT در بافت بطن چپ موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار بود.
مواد و روش‌ها: ۱۸ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین استقامتی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات استقامتی به مدت هشت هفته، یک ساعت در روز و شش روز در هفته روی نوار گردان با شیب ۱۵ درجه انجام گرفت. پس از هشت هفته تمرین، هایپرتروفی بیماری‌زا از طریق تزریق زیرجلدی ۳ ایزوپرترنول طی هفت روز القا شد. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسۀ تزریق، موش‌های صحرایی از طریق تزریق درون‌صفاقی ۵۰ میلی‌گرم کتامین و ۱۰ میلی‌گرم زایلازین بی‌هوش شدند. سپس موش‌های صحرایی تشریح شدند و بافت قلب استخراج و به دمای ۷۰- انتقال داده شد. در پژوهش حاضر برای بررسی بیان ژن‌های NF-κB و NFAT از روش Real Time PCR استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخۀ ۲۴ و با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معناداری ۰۵/۰ ≥P انجام گرفت.
نتایج: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد، شاخص‌های وزن قلب، نسبت وزن قلب به وزن بدن و نسبت وزن بطن چپ به وزن بدن، به‌طور معناداری (۰۱/۰P= و ۰۳/۰P=) به‌ترتیب در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل افزایش پیدا کرده بود. همچنین میزان بیان نسبی ژن NF-κB به‌طور معناداری (۰۳/۰P=) در گروه تمرین نسبت گروه کنترل کاهش داشت. در بیان نسبی ژن NFAT تغییر معناداری در گروه‌های مورد بررسی مشاهده نشد (۴۰/۰P=).
نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین استقامتی هوازی از طریق کاهش بیان نسبی ژن NF-κB ممکن است نقش مهمی در پیشگیری از هایپرتروفی بیماری‌زای قلبی داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

ایزوپروترنول تمرین استقامتی فیبروز قلب نارسایی قلبی، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل