علی چورلی۱ ؛ علی مصطفی لو ۲ ؛ سید قاسم قربانزاده زعفرانی۳
۱هیئت علمی دانشگاه گنبد کاووس، گروه تربیت بدنی،گلستان، ایران
۲٫ هیئت علمی گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مینودشت، مینودشت، ایران
۳کارشناس مسئول امور ورزشی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی
سابقه و هدف: پیچخوردگی مچ پا یک ناتوانی شایع است که میتواند بر عملکرد و فعالیت روزانه افراد مبتلا اثر بگذارد. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تأثیر یک جلسه ماساژ اندام تحتانی بر عملکرد آزمونهای عملکردی-اجرایی بسکتبالیستهای با ناپایداری مزمن مچ پا بود.
مواد و روشها: به همین منظور ۲۰ بسکتبالیست مرد با سابقه آسیب دیدگی مچ پا به صورت تصادفی هدفدار انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها در دو مرحله قبل و بعد از ماساژ، آزمونهای خمش به جلو، خمش به پایین، جهش به شکل هشت لاتین و جهش جانبی را اجرا کردند. قبل از آزمون، آزمودنیها به مدت ۵ دقیقه خود را با نرم دویدن (جاگینگ) گرم کردند. ماساژ به مدت ۱۵ دقیقه و به دو روش پتریساژ و تاپوتامنت بر روی اندام تحتانی انجام شد. هر آزمون سه بار اجرا شد و بهترین رکورد ثبت شد. جهت بررسی اثر ماساژ بر عملکرد هر یک از آزمونها، میانگین رکورد هر آزمون در پسآزمون و پیشآزمون با استفاده از آزمون t همبسته در سطح احتمال (۰۱/۰>p) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج، افزایشی معنیداری را در آزمونهای انعطافپذیری به ترتیب به میزان ۲/۳±۹/۱ و ۵/۲±۴/۲ درصد برای آزمونهای خمش به جلو و خمش به پایین و آزمون جهش جانبی ۳/۲ ± ۱/۲ نشان داد (۰۱/۰>p). اما رکورد آزمون جهش به شکل هشت لاتین تغییر معنی داری نداشت (۰۱/۰>p).
نتیجه گیری: بنابراین، مطالعه حاضر نشان میدهد عملکرد ۱۰ دقیقه ماساژ اندام تحتانی خلفی و ۵ دقیقه ماساژ اندام تحتانی قدامی باعث کاهش آزمون جهش به شکل هشت لاتین و افزایش آزمونهای انعطافپذیری خمش به جلو، خمش به پایین و جهش جانبی میشود.
کلیدواژگان
ماساژ؛ انعطاف پذیری؛ جهش به شکل هشت لاتین؛ جهش جانبی؛ بسکتبالیست