تأثیر یک جلسه تمرین تدوامی، تناوبی و مقاومتی بر غلظت مولکول چسبان سلولی-۱ و پروتئین واکنشی C مردان دارای اضافه‌وزن

محمداسماعیل افضل پور ۱ ؛ مجتبی میری۲ ؛ علی ثقه الاسلامی۳ ؛ رضا اصحاب یمین۴
۱بیرجند
۲دبیر آموزش و پرورش خراسان جنوبی
۳دانشکده تربیت بدنی دانشگاه بیرجند
۴دکترای تخصصی آناتومیکال کلینیکال پاتولوژی

مجله فیزیولوژی ورزشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی پاسخ مولکول چسبان سلولی-۱ (ICAM-1) و پروتئین واکنشی C(CRP) سرم مردان به یک جلسه تمرین تداومی، تناوبی و مقاومتی شدید انجام شد. ۱۰ دانشجوی مرد دارای اضافه‌وزن، ﺑﻪ‌ﻃﻮر داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و‌هر سه نوع پروتکل تمرینی با فاصلۀ ۹۶ ساعت روی یک‌ گروه اجرا گردید. تمرین تناوبی در نه مرحله روی نوار‌ گردان با سرعت نه کیلومتر بر ساعت و استراحت فعالی معادل ۲/۷ کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود ۲۵ دقیقه اجرا شد. تمرین تداومی شامل ۲۵ دقیقه دویدن روی تردمیل با سرعت هشت کیلومتر بر ساعت بود. تمرین مقاومتی نیز شامل سه نوبت، نه ایستگاه، زمان فعالیت ۳۰ ثانیه و زمان استراحت بین ایستگاه‌ها ۱۲۰ ثانیه بود که با شدت ۸۰% یک تکرار بیشینه حدود ۵۰ تا ۵۵ دقیقه به اجرا درآمد. نتایج با آزمون تحلیل واریانس یک‌سویه و t وابسته در سطح P<0.05 استخراج گردید و نشان داد فعالیت حاد مقاومتی و تداومی، بر ICAM-1 مردان دارای اضافه‌وزن تأثیر معناداری (به‌ترتیب P=0.66 و P=0.08) ندارد. در‌حالی که فعالیت حاد تناوبی باعث کاهش معنادار ۴۴% این شاخص گردیده­است. همچنین، میزان ICAM-1 پس از یک جلسه تمرین حاد تناوبی نسبت به تمرین حاد مقاومتی با کاهش۴۰% (P=0.000) و نسبت به تمرین حاد تداومی با کاهش ۲۵% (P=0.02) همراه می‌باشد. علاوه‌براین، مشخص شد که پروتکل‌های تمرینی بر CRP تأثیر معناداری ندارند و اجرای یک جلسه تمرین تناوبی در مقایسه با یک جلسه تمرین تداومی و مقاومتی تقریباً یکسان از نظر مدت و شدت اجرا، با کاهش شاخص التهابی ICAM-1 همراه است.
کلیدواژگان
مولکول چسبان سلولی نوع یک؛ تمرین مقاومتی؛ تمرین تناوبی؛ تمرین تداومی

متن کامل مقاله رایگان