تأثیر چهار هفته تمرین هوازی همراه با مکمل‌گیری نارنژین بر سطح آدیپونکتین در هیپوکمپ و عملکرد حافظه در رت‌های مبتلا به بیماری آلزایمر القاء شده با تزریق آمیلوئیدبتا

• فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

تأثیر چهار هفته تمرین هوازی همراه با مکمل‌گیری نارنژین بر سطح آدیپونکتین در هیپوکمپ و عملکرد حافظه در رت‌های مبتلا به بیماری آلزایمر القاء شده با تزریق آمیلوئیدبتا

شیما دیبایی ۱ مجتبی صالح پور ۲ قربانگل اصحابی ۳

۱ کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

۲ استادیار فیزیولوژی ورزش، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

۳ استادیار فیزیولوژی، گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

مجله فیزیولوژی ورزشی

چکیده

چکیده

بیماری آلزایمر شایع‌ترین شکل زوال عقل است. با وجود نبود درمان قطعی برای این بیماری، انجام‌دادن فعالیت ورزشی و مصرف فلاونوئیدها به‌عنوان نگرش‌های غیردارویی محتمل برای کاهش خطر بیماری آلزایمر مطرح شده است؛ بنابراین مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر چهار هفته تمرین هوازی همراه با مکمل‌گیری نارنژین بر سطح آدیپونکتین هیپوکمپی و اختلال حافظه در رت‌های مبتلا به بیماری آلزایمر القاشده با تزریق Aβ۱-۴۲ انجام شد؛ بر این اساس، ۳۲ سر رت نر هشت‌هفته‌ای با میانگین وزن ۲۶ ± ۲۳۲ گرم به‌صورت تصادفی به چهار گروه بیماری آلزایمر (AD)، گروه AD + تمرین هوازی (ADET)، گروه AD + مکمل‌گیری نارنژین (ADN) و گروه AD + تمرین هوازی + مکمل‌گیری نارنژین (ADETN) تقسیم شدند. القای AD از طریق تزریق Aβ۱-۴۲ به درون هیپوکمپ صورت پذیرفت. ده روز پس از جراحی، مداخله‌های تمرین هوازی (پنج روز در هفته به‌مدت چهار هفته) و/یا مکمل‌دهی نارنژین به روش گاواژ (با دوز ۸۰ میلی‌گرم/کیلوگرم به‌صورت روزانه) شروع شد. سپس از حیوانات آزمون رفتاری گرفته شد. چهل‌وهشت ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرین حیوانات بی هوش شدند و بافت هیپوکمپ برداشته شد. برای اندازه‌گیری میزان پروتئین آدیپونکتین از روش وسترن بلات استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد یادگیری و حافظۀ فضایی در گروه‌های ADET، ADN و ADETN در مقایسه با گروه AD به‌طور معنا‌داری بهبود یافت (۰٫۰۰۱ > P). میزان آدیپونکتین هیپوکمپ در گروه‌های ADET، ADN و ADETN در مقایسه با گروه AD به‌طور معنا‌داری افزایش یافت (۰٫۰۰۱ > P). به‌علاوه، رت‌های گروه ADETN عملکرد حافظۀ فضایی بهتر و میزان آدیپونکتین هیپوکمپی بیشتری در مقایسه با گروه‌های ADET و ADN داشتند (۰٫۰۵ > P). به‌طورکلی، نتایج مطالعۀ حاضر نشان می‌دهد هم تمرین هوازی و هم مکمل‌دهی نارنژین احتمالاً از طریق تعدیل میزان آدیپونکتین هیپوکمپ موجب بهبود یادگیری و حافظۀ فضایی در رت‌های مبتلا به بیماری آلزایمر می‌شوند. به‌علاوه، ترکیب این عوامل با یکدیگر اثر بیشتری بر بهبود حافظه دارد.

کلیدواژه‌ها

بیماری آلزایمر تمرین هوازی نارنژین آدیپونکتین عملکرد شناختی، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل