تأثیر وضعیت آب بدن در هوای معتدل بر توان هوازی و غیرهوازی و شاخص خستگی در دختران ورزشکار

سیده لیلا حسینیان ۱؛ طیبه بهزادی۲؛ مریم کوشکی جهرمی۳
۱۱-کارشناسی ارشد فیزیک پزشکی، گروه فیزیک و مهندسی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
۲۲ کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات شیراز، شیراز، ایران
۳۳ استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

مجله نوید نو

مقدمه: تحقیقات گذشته نشان داده‌اند که وضعیت آب‌دهی بر برخی از عملکردهای فیزیولوژیکی تأثیر می‌گذارد. در این راستا، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر میزان آب بدن بر توان هوازی و غیر‌هوازی و شاخص خستگی دختران بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش نیمه‌تجربی حاضر ۳۰ نفر از دختران دانشجو (با میانگین سنی‌ ۱۴/۱±‌۹۲/۲۱ سال؛ قد ۰۰/۶±‌۲۰/۱۶۲ سانتی‌متر؛ وزن ۳۲/۱۰‌±‌۳/‌۵۹ کیلوگرم) با حداقل ۳ سال سابقه فعالیت ورزشی منظم به‌صورت داوطلبانه شرکت کردند. طی ۳ جلسه متوالی، آزمودنی‌ها انواع وضعیت‌های آب‌دهی شامل آب‌زدایی (۵-۲ درصد)، آب‌دهی طبیعی و بیش‌آب‌دهی (‌۳ درصد) در دمای ۲۵ درجه سانتی‌گراد را تجربه نمودند. شایان ذکر است که برای ارزیابی توان هوازی از آزمون فزاینده Burosاستفاده شد و برای بررسی توان غیر‌هوازی نیز آزمون Rast ‌اجرا گردید. در نهایت داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس به روش اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آب‌زدایی باعث کاهش معنادار و بیش‌آب‌دهی موجب افزایش معنادار توان هوازی افراد شرکت‌کننده (۰۵/۰<‌‌P) شده است. همچنین آب‌زدایی توان غیرهوازی حداقل و متوسط را کاهش داد؛ اما وضعیت آب‌دهی بر توان غیر‌هوازی کل، بیشینه و شاخص خستگی تأثیرگذار نبود.
نتیجه‌گیری: با توجه به این نتایج می‌توان گفت که به‌منظور عملکرد بهتر در ورزش‌های مبتنی بر توان هوازی و غیر‌هوازی متوسط (حداقل قبل از برنامه ورزشی)، جلوگیری از آب‌زدایی و مصرف مناسب آب لازم بوده و موجب بهبود عملکرد خواهد شد.
کلیدواژه‌ها
آبزدایی؛ بیشآب‌دهی؛ توان بی‌هوازی؛ توان هوازی؛ شاخص خستگی

متن کامل مقاله رایگان