تأثیر هشت هفته تمرین دویدن تداومی و چهار هفته بی‌تمرینی بر پراکسیداسیون چربی و دفاع ضد اکسایشی غیرآنزیمی مردان سالم غیرفعال

۱حمزه دانشمندی؛ ۲حمید دانشمندی
۱دانشجوی دکتری تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور مرکز تهران
۲کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی، گرایش فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان

مجله علوم زیستی ورزشی

چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین دویدن تداومی و چهار هفته بی‌تمرینی بر پراکسیداسیون چربی (MDA) و پاسخ دستگاه ضد اکسایشی بعد از یک جلسه فعالیت حاد بود. بدین منظور ۲۰ مرد سالم غیرفعال به‌صورت تصادفی در دو گروه ۱۰ نفرۀ تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابتدا، قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد نمونه‌گیری خون به‌منظور تعیین مقدار MDA، اسید اوریک، بیلی‌روبین و پروتئین تام انجام گرفت. سپس آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت هشت هفته و هفته‌ای سه جلسه به تمرینات دویدن تداومی پرداختند، اما آزمودنی‌های گروه کنترل در این مدت هیچ برنامۀ تمرینی نداشتند. بعد از هشت هفته، دوباره نمونه‌گیری خون قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد به‌منظور اندازه‌گیری متغیرها انجام گرفت. پس از چهار هفته بی‌تمرینی به‌دنبال هشت هفته تمرین، از گروه تجربی مجدداً خون‌گیری قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد به‌منظور اندازه‌گیری متغیرها انجام گرفت. نتایج حاصل از آنالیز واریانس یکطرفه با اندازه‌گیری‌های مکرر افزایش معناداری در مقدار پراکسیداسیون چربی (MDA) و اسید اوریک ناشی از یک جلسه فعالیت حاد در گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین نشان داد (۰۵/۰ P<)، اما تفاوت معناداری در غلظت بیلی‌روبین و پروتئین تام پس از هشت هفته تمرین مشاهده نشد (۰۵/۰ P>). به‌علاوه پس از چهار هفته بی‌تمرینی افزایش معناداری در مقدار پراکسیداسیون چربی (MDA) مشاهده شد(۰۵/۰ P<)، اما تغییرات در غلظت اسید اوریک، بیلی‌روبین و پروتئین تام پلاسما معنادار نبود (۰۵/۰ P>).
نتیجه اینکه هشت هفته تمرین دویدن تداومی احتمالاً سبب ایجاد سازگاری در دستگاه ضد اکسایشی و استرس اکسایشی می‌شود. اما در اثر بی‌تمرینی نتایج استرس اکسایشی معکوس می‌شود.
کلیدواژگان
بی‌تمرینی؛ پراکسیداسیون چربی؛ تمرین دویدن تداومی؛ دستگاه ضد اکسایشی غیر آنزیمی؛ فعالیت حاد

متن کامل مقاله رایگان