تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر عملکرد عضلانی و حرکتی و درجه ناتوانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

ابراهیم عطار سیاح ۱ ؛ سید علیرضا حسینی کاخک۲ ؛ محمدرضا حامدی نیا۳ ؛ ایمان عباسی فرمان آبادی۱
۱کارشناس ارشد دانشگاه حکیم سبزواری
۲دانشیار دانشگاه حکیم سبزواری
۳استاد دانشگاه حکیم سبزورای

مجله فیزیولوژی ورزشی

هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی و تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده­های عمقی) بر عملکرد عضلانی و حرکتی و نیز درجۀ ناتوانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز می­باشد. بدین منظور، ۳۷ زن و مرد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به­صورت هدفمند و تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد ۱۹ نفر با میانگین سنی ۵۱/۶±۵۳/۳۴ سال، وزن ۴/۱۳±۰۲/۶۷ کیلوگرم و درجۀ ناتوانی ۲۱/۱±۵۵/۲)و گروه کنترل (تعداد ۱۸ نفر با میانگین سنی ۹۳/۴±۷۸/۳۶ سال، وزن ۱۳/۱۰±۹۲/۶۶ کیلوگرم و درجۀ ناتوانی ۹۷/۰±۸۸/۲) تقسیم شدند. گروه تمرین به­مدت هشت هفته در یک برنامۀ تمرین ترکیبی (تمرین قدرتی و تمرین تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده­های عمقی) شرکت کرد. همچنین، پیش و پس از پروتکل تمرینی، عملکرد عضلانی و حرکتی و نیز درجۀ ناتوانی بیماران ارزیابی گردید. به­منظور تحلیل داده­ها از آزمون­ تی مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان می­دهد هشت هفته تمرین ترکیبی موجب افزایش معنادار قدرت پایین­تنه (P=0.001)، قدرت بالاتنه (P=0.001)، تعادل پویا (P=0.001)، انعطاف­پذیری (P=0.001)، استقامت راه­رفتن (P=0.001) و سرعت راه­رفتن (P=0.001) گردیده است؛ اما هیچ تفاوت معناداری در فاکتور درجۀ ناتوانی (P=0.32) مشاهده نمی­شود؛ بنابراین، یک دوره تمرین ترکیبی (مقاومتی ـ تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده­های عمقی) باعث ­افزایش قدرت، تعادل، انعطاف­پذیری، مسافت و سرعت راه­رفتن در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بدون تغییر درجۀ ناتوانی آن­ها می­گردد؛ لذا، پیشنهاد می­شود این نوع تمرینات به­عنوان بخشی از مداخلۀ درمانی در برنامۀ توانبخشی و بهبود این بیماران مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها
مولتیپل ‌اسکلروزیس؛ تمرین مقاومتی؛ تمرین تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده‌های عمقی

متن کامل مقاله رایگان