تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی فزاینده بر سطوح ماتریکس متالئوپروتئیناز ۱ (MMP1) و ترمبوسپوندین ۱ (TSP1) موش‌های صحرایی القاشده به انفارکتوس میوکارد توسط ایزوپروترونول

محمد ملکی پویا۱ ، بهرام عابدی* ۲، محمدرضا پالیزوان۳ ، عباس صارمی۴
۱- گروه تربیت‌بدنی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران.
۲- گروه تربیت‌بدنی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران.
۳- گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
۴- گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران.

چکیده

زمینه و هدف: شیوع گسترده بیماری انفارکتوس قلبی و افزایش ۳۶ درصدی کل مرگ‌ومیرهای ناشی از آن تا سال ۱۳۹۹ و توجه به علل و روش‌های درمانی جایگزین بسیار مورد اهمیت است. روش‎های متفاوتی در درمان این بیماران وجود دارد که تمرینات استقامتی یکی از آن‌ها است. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر ۸ هفته تمرین استقامتی فزاینده بر سطوح تغییرات سرمی فاکتورهای TSP1 و MMP1 در موش‌های صحرایی‌ مبتلا به میوکارد انفارکتوس بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی کنترل‌شده با گروه شاهد، ۲۰ سر موش صحرایی نژاد ویستار (۸ هفته‌ای و با وزن ۳۰±۲۳۰ گرم) پس از القای انفارکتوس با ایزوپروترونول (۱۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم) به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین استقامتی فزاینده و شاهد تقسیم شدند. گروه تمرین برای مدت ۸ هفته تحت مداخله برنامۀ تمرین استقامتی فزاینده قرار گرفت (هفته‌ای ۳ جلسه به مدت ۲۰ تا ۵۰ دقیقه با سرعت ۱۲ تا ۱۸ متر در دقیقه). سپس ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه خون وریدی جهت ارزیابی غلظت سرمی TSP1 و MMP1 جمع‌آوری و به آزمایشگاه منتقل گردید. برای آنالیز داده‌ها از آزمون تی‌ مستقل در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>p و نرم‌افزار گراف‌پد استفاده شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.IAU.ARAK.REC.1397.007 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک به تصویب رسیده است.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تمرین استقامتی موجب افزایش معنی‌دار (۰۴۸/۰p= ) سطوح سرمی MMP1 موش‌های صحرایی القاشده به انفارکتوس می‌شود، درحالی‌که اثر معنی‌داری (۰۹۲/۰p=) متعاقب برنامه ورزشی در مقادیر سرمی TSP1 مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: نتیجه مطالعه حاضر نشان می‌دهد تمرین استقامتی فزاینده احتمالاً باعث افزایش MMP1 در موش صحرایی مبتلا به انفارکتوس میوکارد می‌شود که می‌تواند نقش مهمی در ‌‌فرآیندهای آنژیوژنز و جایگزینی مویرگ‌های بسته‌شده داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: انفارکتوس میوکارد، ایزوپروترونول، ترمبوسپومدین-۱، تمرینات استقامتی فزاینده، ماتریکس متالئوپروتیناز-۱

متن کامل