مهدی پیروز email 1؛ یونس خادمی۲؛ سید علی حسینی۳؛ حیدر عبادی اصل۴
۱استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بم، دانشگاه آزاد اسلامی، بم، ایران
۲استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه علم و هنر یزد، یزد، ایران
۳دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
۴کارشناس ارشد گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه علم و هنر یزد، یزد، ایران
نشریه پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش
چکیده
چکیده
مقدمه: پپتیدهای ناتریورتیک از قلب ترشح میشود و تحقیقات نشان داده است که تمرینات ورزشی بر این پپتیدها تأثیر دارند. هدف این مطالعه تأثیر ۸ هفته تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر پپتیدهای ناتریورتیک میباشد.
روش بررسی: تعداد ۳۶ دانشجو با میانگین سنی(۵۲/۲±۳۶/۲۵) و شاخص توده بدنی (۹۵۹/۰±۴۷۹/۲۳) بهطور تصادفی به ۴ گروه: استقامتی ( ۹ نفر)، مقاومتی ( ۹ نفر)، ترکیبی( ۹ نفر) و کنترل ( ۹ نفر) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه : استقامتی، مقاومتی، ترکیبی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۴ جلسه به تمرین پرداختند. گروه استقامتی در هر جلسه برنامه دویدن را به مدت ۲۵ تا ۴۰ دقیقه و شدت ۶۵ تا ۸۵ درصد ضربان قلب بیشینه (HRmax)، گروه مقاومتی باشدت ۵۰ درصد یک تکرار بیشینه (۱-RM) و گروه ترکیبی هر هفته ۲ جلسه تمرین استقامتی و ۲ جلسه تمرین مقاومتی انجام دادند. نمونههای خونی در قبل و ۴۸ ساعت پس از آزمون جهت سنجش هورمونهای ANP و NTproBNP از آزمودنیها گرفته شد. از آزمونهای t وابسته ، آنالیز واریانس یکراهه و تعقیبی LSD با استفاده از برنامه SPSS19 برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. (معناداری ۰/۰۵≥α )
نتایج: تمرین استقامتی اثر معنی داری بر کاهش ANP دارد (۰۵/۰≥p) با این وجود اثر معنی داری بر BNP ندارد (۰۵/۰≤p)؛ تمرین استقامتی نسبت به مقاومتی و ترکیبی اثر بیشتری بر کاهش ANP دارد همچنین تمرین مقاومتی و ترکیبی اثر معنی داری بر ANP و BNP ندارند (۰۵/۰≤p).
نتیجهگیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی نسبت به مقاومتی و ترکیبی اثر بهتری بر پپتیدهای ناتریورتیک دارد.
کلیدواژهها
پپتیدهای ناتریورتیک؛ تمرینات استقامتی؛ تمرینات مقاومتی؛ تمرینات ترکیبی