تأثیر هشت هفته تمرینات منتخب تای‌چی بر تعادل ایستا و پویای زنان مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس با تأکید بر تیپ بدنی مزومورف و اندومورف (تحقیق کارآزمایی بالینی)

مهتاب میرزایی ، منصور صاحب الزمانی، حسینعلی ابراهیمی
کارشناس‌ارشد آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکدۀ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران

مجله دانشور پزشکی

مقدمه و هدف: تیپ‌‌ بدنی متفاوت عاملی برای میزان تأثیرگذاری برنامه‌های تمرینی بر افراد است. این مطالعه با هدف تأثیر هشت هفته تمرینات تای‌چی بر تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس با تیپ ‌بدنی مزومورف و اندومورف انجام شد.

مواد و روش‌ها: در یک مطالعۀ کارآزمایی بالینی، ۴۸ بیمار مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه ۲۴نفری (گروه تای‌چی و گروه کنترل) با دو زیرگروه ۱۲نفری با تیپ‌ بدنی مزومورف و اندومورف تقسیم شدند. برای برآورد تعادل آزمودنی‌ها دستگاه تعادل‌سنج بایودکس استفاده شد. سپس آزمودنی‌های گروه تجربی به‌مدت ۸ هفته تمرینات تای را انجام دادند. برای تجزیه‌وتحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس چند‌متغیری (مانکوا) در سطح معنی‌داری ۰۵/ ۰P≤ استفاده شد.

نتایج: بین میزان تعادل ایستا و تعادل پویای گروه کنترل با تجربی تفاوت معنادار مشاهده شد. بهبود وضعیت تعادل ایستای تیپ ‌بدنی اندومورف بیشتر از تیپ ‌بدنی مزومورف در گروه تمرینات تای‌چی مشاهده شد که به معنای اثر بخش‌بودن بیشتر این تمرینات بر روی تعادل تیپ ‌بدنی اندومورف می‌باشد؛ درحالی‌که علی‌رغم بهبود بیشتر تعادل پویای ‌تیپ اندومورف نسبت‌به مزومورف در گروه تمرینات تای‌چی، تفاوت معناداری بین تیپ اندومورف و مزومورف در پس‌آزمون دیده نشد.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر تمرینات تای‌چی به‌عنوان یک روش مداخله‌ایی تأثیرگذار باعث بهبود تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به ام‌اس با تیپ ‌بدنی اندومورف و مزومورف می‌شود؛ درحالی‌که تأثیر این تمرینات بر تیپ ‌بدنی اندومورف بیشتر بوده است.

واژه‌های کلیدی: تمرینات تای‌چی، تعادل، مالتیپل‌اسکلروزیس، تیپ ‌بدنی

متن کامل مقاله رایگان