تأثیر موسیقی تند بر پاسخ عملکرد بیهوازی ورزشکاران زن و مرد جوان
*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*
پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش
رحمان سوری ۱ علی اکبرنژاد قره لو ۲ بهزاد وفائی ۳ اعظم رمضان خانی ۴
۱ استاد، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
۲ دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
۳ کارشناس ارشد، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد، تهران، ایران
۴ دکتری تخصصی، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
شنیدن موسیقی هنگام فعالیت ورزشی، برخی از فاکتورهای فیزیولوژیکی و روانشناختی را بهبود میبخشد. هدف پژوهش حاضر تأثیر موسیقی بر پاسخ عملکرد بیهوازی ورزشکاران مرد و زن جوان بود. در این پژوهش نیمهتجربی، ۱۴ پسر (میانگین سنی ۵۸/۱±۲۸/۲۲ سال) و ۱۰ دختر دانشجوی تربیت بدنی (میانگین سنی ۸۵/۱±۳۰/۲۱ سال) بهصورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. افراد به روش تعادل مخالف در دو جلسه، با و بدون موسیقی تند، آزمون وینگیت را اجرا کردند. شاخصهای عملکرد بیهوازی (اوج، میانگین و درصد افت توان) در افراد اندازهگیری شد. دادههای حاصل با استفاده از نرمافزار SPSS (آزمون تحلیل واریانس دوعاملی) در سطح معناداری ۰۵/۰P≤ تجزیهوتحلیل شدند نتایج نشان داد که متغیرهای اوج توان و میانگین توان بیهوازی در شرایط با موسیقی بالاتر از بدون موسیقی بود (۰۴۹/۰P= و ۰۱/۰P=). زمانیکه اثر موسیقی و جنسیت با هم بررسی شد، نتایج، اختلاف معناداری را نشان نداد و موسیقی به یک اندازه در دو جنس تأثیر داشت. در مورد درصد افت توان، اختلاف معناداری بین اجرا با و بدون موسیقی مشاهده نشد. در بررسی تأثیر جنسیت نیز اختلاف معناداری بین زنان و مردان مشاهده نشد (۰۵/۰P>). اما زمانیکه اثر موسیقی و جنسیت با هم بررسی شد، زنان افت توان کمتری را در پاسخ به موسیقی نشان دادند (۰۵/۰P=). بهطور کلی، موسیقی تند تأثیر معناداری بر بهبود عملکرد بیهوازی مردان و زنان ورزشکار دارد و زنان افت توان کمتری را نسبت به مردان، هنگام اجرای فعالیت بیهوازی همراه با موسیقی نشان میدهند.
کلیدواژهها
اوج توان بیهوازی شاخص خستگی میانگین توان بیهوازی موسیقی ورزشکاران جوان، فیزیولوژی ورزش