تأثیر مصرف مکمل زنجبیل و تمرینات استقامتی پیش‌رونده بر شاخص‌های آسیب سلولی در دانشجویان مرد غیرورزشکار

سلمان پادروند، علی حسنی، حمید کلالیان مقدم، عادل دنیائی

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مصرف مکمل زنجبیل بر شاخص‌های آسیب سلولی ناشی از ۶ هفته تمرینات استقامتی پیش‌رونده در دانشجویان مرد غیرورزشکار بود.

مواد و روش‌ها: ۲۲ مرد غیرورزشکار(دانشجويان دانشگاه شاهرود) به‌صورت تصادفی در دو گروه مکمل (۱۱ نفر) و دارونما (۱۱ نفر) قرار گرفتند. سپس هر دو گروه به مدت ۶ هفته، همزمان با مصرف مکمل زنجبیل یا دارونما به اجرای تمرینات استقامتی پیش‌رونده پرداختند. نمونه‌های خون قبل و بعد از دوره تمرینی و مکمل‌گیری به‌منظور اندازگیری شاخص‌های آسیب سلولی (LDH, CK)، از آزمودنی‌ها گرفته شد.

نتايج: افزایش معنی‌داری در فعالیت آنزیم‌های LDH, CK در هر دو گروه دارونما و مکمل پس از ۶ هفته تمرین استقامتی پیش‌رونده مشاهده شد و مکمل زنجبیل نیز تأثیر معناداری بر فاکتور LDH در گروه مکمل داشته است.

نتیجه‌گیری: این نتایج نشان می‌دهد ۶ هفته مکمل‌گیری زنجبیل می‌تواند در مهار آسیب سلولی ناشی از تمرین استقامتی پیش‌رونده مؤثر باشد. با وجود این، مطالعات دیگری با طول دوره متفاوت مکمل‌گیری زنجبیل برای تعیین اثرات سودمند این مداخله غیردارویی بر آسیب سلولی موردنیاز می‌باشد.

واژه های کلیدی: آسیب سلولی، کراتین کیناز، لاکتات دی هیدروژناز، مکمل زنجبیل، تمرین استقامتی پیش‌رونده.