تأثیر فعالیت ورزشی هوازی حاد بر بیان ژن هیپوتالاموسی نسفاتین-۱ در رت‌های نر دیابتی‌شده به روش استرپتوزوتوسین

محمد مرادی ۱، فاطمه شب خیز۲ ، موسی خلفی۲ ، وحید طالبی۳

مجله پزشکی بیرجند

زمینه و هدف: نسفاتین-۱ به‌عنوان نوروپپتیدی که در اشتها و هموستاز گلوکز دخالت دارد، شناخته شده است. گزارش شده است که مقادیر پایه آن در بیماران دیابتی نسبت به افراد سالم متغیر بوده و با تمرین ورزشی دستخوش تغییر می‌شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فعالیت ورزشی حاد هوازی بر بیان ژن نسفاتین-۱ در رت‌های دیابتی بود.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، رت‌های نر ویستار دیابتی‌شده با STZ (12هفته سن و با وزن ۲۴۰-۲۲۰ گرم) به کار برده شدند. حیوانات به ۴ گروه تمرین تداومی (COE-0) و کنترل (C-O)(که بلافاصله پس از تمرین کشته شدند) و تداومی (COE-2) و کنترل (C-2)(که دو ساعت پس از تمرین کشته شدند)، تقسیم شدند. گروه COE با سرعت ۱۸متر در دقیقه که معادل ۶۵درصد حداکثر سرعت بود، به‌مدت ۴۰دقیقه به فعالیت روی تردمیل پرداختند. بافت هیپوتالاموس برای تعیین بیان ژن نسفاتین-۱ به روش RT.PCR جدا گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش ۲۰) و با کمک آزمون تی‌مستقل در سطح ۰/۰۱P< تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میزان بیان ژن نسفاتین-۱ در گروه تمرین در مرحله بلافاصله و دو ساعت بعد از تمرین، نسبت به گروه کنترل خود افزایش معنی‌داری داشت.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد یک جلسه فعالیت تداومی می‌تواند موجب افزایش بیان هیپوتالاموسی نسفاتین-۱ رت‌های نر ویستار دیابتی بلافاصله و دو ساعت پس از تمرین شود.

واژه‌های کلیدی: نسفاتین-۱، تمرین تداومی، رت دیابتی

متن کامل رایگان