تأثیر حاد دو نوع فعالیت بدنی هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز و پروتئین واکنشگر C مردان فعال

محمد فاضل زاده; ضیاء فلاح محمدی; سید صالح ابراهیمیان;

مجله پزشکی تبریز

زمینه: مطالعات اخیر نشان داده¬اند عوامل نوروتروفیکی و التهابی دو عامل تاثیرگذار بر دستگاه عصبی می¬باشند. هدف از این پژوهش مقايسه¬ی تأثیر دو نوع فعالیت بدنی وامانده¬ساز هوازی و بی¬هوازی بر سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و پروتیئن واکنش¬گر C (CRP)و ارتباط آن ها با هم می¬باشد. روش کار: ۱۶ نفر از دانشجویان فعال (سن: ۱۵/۱±۲۷/ ۲۲ سال، شاخص توده بدنی: ۱۴/۱±۲۹/۲۳کیلوگرم بر مترمربع، حداکثر اکسیژن مصرفی: ۹۲/۱±۲۶/۴۸ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم در دقیقه) به صورت تصادفی به دو گروه ۸ نفره تقسیم شدند. گروه اول تست وامانده¬ساز بی¬هوازی کانینگهام و فالکنر و گروه دوم تست وامانده¬ساز هوازی استراند را انجام دادند. نمونه¬های خونی قبل و بلافاصله پس از تمرین گرفته شد. یافته¬ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که هر دو نوع ورزش حاد وامانده¬ساز هوازی و بی¬هوازی موجب افزایش معنی¬دار BDNF شدند (۰۵/۰< P). همچنین اجرای یک جلسه ورزش تا حد واماندگی از نوع هوازی باعث کاهش معنی¬دار (۰۱۸/۰P=) و از نوع بی¬هوازی باعث تغییر غیرمعنی¬دار (۰۵/۰P>) در سطوح سرمی CRP گردید. از سوی دیگر، ارتباط معکوس معنی¬داری بین سطوح CRP و BDNF در گروه هوازی بلافاصله پس از تمرین وجود داشت. به علاوه، تفاوت معنی¬داری بین گروه های تحقیق با یکدیگر در سطوح سرمی BDNF وCRP وجود نداشت (۰۵/۰P>). نتیجه¬گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده¬ی تاثیرات قابل توجه و مثبت فعالیت حاد وامانده ساز هوازی و بی¬هوازی بر سطوح سرمی BDNF می¬باشد. شاید بتوان گفت فعالیت وامانده¬ساز هوازی به دلیل کاهش معنی داری که در سطوح سرمی CRP ایجاد کرد نسبت به فعالیت وامانده¬ساز بی¬هوازی تاثیر بیشتری بر سلامت مغز دارد. البته برای تصمیم¬گیری قطعی در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری می¬باشد.
کلید واژه ها: BDNF CRP,، فعالیت حاد هوازی و بی هوازی

متن کامل مقاله رایگان