تأثیر تمرین هوازی پس از قرارگیری در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن TLR4 و TLR2 در بافت هیپوکمپ مغز موش‌های صحرایی

تول رضایی سراجی۱؛ حمید آقاعلی نژاد ۲؛ معصومه ابتکار۳؛ رضا قراخانلو۴
۱دکتری تربیت بدنی گرایش فیزیولوژی ورزش، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
۲دانشیار گروه تربیت بدنی فیزیولوژی ورزش، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
۳دانشیار گروه ایمونولوژی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
۴استاد گروه تربیت بدنی فیزیولوژی ورزش، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش

چکیده
قرارگیری در هوای آلوده بر سیستم عصبی مرکزی تأثیرگذار است و به التهاب و تخریب عصبی منجر می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان mRNA ژن گیرندۀ شبه تول ۲و ۴ (TLR4 و TLR2 ) در هیپوکمپ مغز موش‌ها بود. ۲۴ سر موش نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی در چهار گروه الف) کنترل، ب) آلودگی، ج) تمرین و د) تمرین- آلودگی قرار گرفتند. موش‌های گروه‌های ب و د به مدت چهار هفته در معرض ذرات قرار گرفتند. پس از هر جلسه آلودگی، گروه دو ج به اجرای برنامۀ تمرین هوازی با ۵۰ درصد سرعت بیشینۀ خود (۶۰ دقیقه در هر جلسه) پرداختند. با استفاده از روش Real time-Pcr بیان mRNA ژن‌های TLR4و TLR2در بافت‌ هیپوکمپ مغز موش‌ها ارزیابی شد. برای تعیین معنادار بودن تأثیر تمرین و آلودگی از تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد. هوای آلوده به ذرات کربن سیاه به افزایش معنا‌داری در بیان mRNA ژن‌های TLR4 (005/0=P) و TLR2(033/.=P) منجر شد. تمرین تأثیر معناداری بر بیان  mRNAژن TLR4(137/0=P) و TLR2 (113/0=P) نداشت و تمرین به‌دنبال قرارگیری در معرض هوای آلوده تأثیر معناداری بر بیان  mRNAژن‌های TLR4 (063/0=P) و TLR2(867/0=P) در بافت هیپوکمپ موش‌های صحرایی نر نداشت. همچنین، تمرین با کاهش معنا‌دار تودۀ بدن در گروه‌های در معرض ذرات کربن سیاه همراه شد. به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی سبب تنظیم کاهشی TLR4 و TLR2 در هیپوکمپ مغز موش‌ها پس از قرارگیری در معرض هوای آلوده می‌شود و شاید بتواند آثار التهاب عصبی ناشی از آلودگی را تعدیل کند.
کلیدواژه‌ها
آلودگی هوا؛ تمرین هوازی؛ گیرندۀ شبه تول ۲و ۴

متن کامل مقاله رایگان