تأثیر تمرین هوازی همراه با اُزن و سلول بنیادی بر سطح سرمی آناندامید در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت

*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*

تأثیر تمرین هوازی همراه با اُزن و سلول بنیادی بر سطح سرمی آناندامید در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت

مریم رضایی ، محمدعلی آذربایجانی* ، مقصود پیری ، سید علی حسینی
گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده:
سابقه و هدف: تمرین هوازی، ازن‌تراپی و سلول‌درمانی هریک به‌طور مستقل به‌عنوان روش درمانی برای استئوآرتریت پیشنهاد شده‌اند. بنابراین، هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرین هوازی همراه با ازن و سلول‌درمانی بر سطح سرمی آناندامید در موش‌های استئوآرتریتی است.
مواد و روش‌ها: تعداد ۴۵ سر موش صحرایی نر به‌صورت تصادفی در ۹ گروه، شامل: گروه ۱- کنترل سالم، ۲- کنترل بیمار، ۳- تمرین، ۴- ازن‌تراپی، ۵- سلول‌درمانی، ۶- تمرین + ازن‌تراپی، ۷- تمرین + سلول‌درمانی، ۸- ازن + سلول‌درمانی و ۹- ازن + سلول‌درمانی + تمرین‌ قرار گرفتند. گروه‌های سلول به‌‌تنهایی و درمان‌های ترکیبی با سلول، تعداد یک میلیون به‌ازای یک کیلوگرم وزن بدن دریافت نمودند و گروه‌های ازن به‌‌تنهایی و درمان‌های ترکیبی با ازن، در ۳ تکرار و قبل از شروع تمرین به‌‌مقدارµg/ml 20 ازن دریافت کردند. برنامه تمرین شامل دویدن روی نوار گردان با سرعت ۱۶ متر در دقیقه، به‌مدت ۸ هفته بود. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطح سرمی آناندامید به‌روش الایزا اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس سه‌راهه در سطح معنی‌داری آلفای ۰/۰۵ به‌دست آمد.
نتایج: یافته‌های مطالعه نشان داد که سطح سرمی آناندامید در گروه بیمار استئوآرتریتی در مقایسه با گروه سالم کاهش معنی‌داری داشت که تمرین و ازن‌تراپی منجر به افزایش معنی‌دار آناندامید گردید؛ اما سلول‌درمانی نتوانست اثر معنی‌داری بر افزایش سطح سرمی آناندامید داشته باشد. اوج این افزایش در ازن + سلول‌درمانی و تعامل هر سه مداخله به‌طور همزمان دیده شد.
نتیجه‌‌گیری: هرچند تمرین هوازی و ازن‌تراپی هریک به‌طور مستقل اثر مثبتی بر آناندامید در افراد مبتلا به استئوآرتریت دارند؛ اما تعامل هر سه مداخله به‌طور همزمان و ازن + سلول‌درمانی مؤثرتر است.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، سلول بنیادی، ازن‌تراپی، استئوآرتریت، آناندامید، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل