تأثیر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی هورمون‎های جنسی و پارامترهای اسپرم موش‎های صحرایی دیابتی نوع ۲

محمد پرستش، علی حیدریان ، محمد بیات ، عباس صارمی
دانشیار دانشگاه بوعلی همدان

مجله پزشکی اراک

زمینه و هدف: دیابت ملیتوس با کاهش شاخص‎های باروری همراه است. از طرفی تمرینات مقاومتی با کاهش عوارض دیابت تأثیر مثبتی بر افراد دیابتی دارد. هدف مطالعه حاضر،  بررسی اثر ۱۰ هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی هورمون‎های جنسی و پارامترهای اسپرم موش‎های صحرایی دیابتی نوع ۲ بود.

مواد و روش‏ها: در این مطالعه تجربی، ۳۶ سر موش صحرایی نژاد ویستار در محدوده وزنی  ۲۰۰±۴۸ کیلوگرم به طور تصادفی به سه گروه (کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی همراه تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین مقاومتی یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت ۱۰ هفته تمرینات مقاومتی منظم را به وسیله نردبان انجام دادند. ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، اپیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم و سرم خون موش‎های صحرایی جهت بررسی هورمون‎های جنسی جمع‌آوری شد. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری ۰۵/۰ بررسی شدند.

یافته‏ها: ۱۰ هفته تمرین مقاومتی موجب افزایش معنا‎دار سطوح سرمی تستوسترون و FSH در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (۰۰۷/۰p<). تمرین مقاومتی تأثیری بر  سطح سرمی LH در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی نداشت. هم چنین پارامترهای اسپرم (تعداد، قابلیت حیات و تحرک) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه دیابتی بهبود یافت (۰۵/۰p<).

نتیجه‌گیری: به نظر می‎رسد تمرین مقاومتی از طریق افزایش سطوح سرمی هورمون‎های جنسی تستوسترون، LH و FSH موجب بهبود پارامترهای اسپرم از جمله تعداد، قابلیت حیات و قابلیت حرکت در موش‎های دیابتی نوع ۲ می‎شود.
واژه‌های کلیدی: دیابت نوع ۲، پارامترهای اسپرم، هورمون‎های جنسی، تمرین مقاومتی

متن کامل مقاله رایگان