تأثیر تمرین تناوبی شدید بر نوتروپنی در بیماران مبتلا به لنفوم و مالتپیل میلوما پس از پیوند سلول های بنیادی خونساز- فیزیولوژی ورزشی

تأثیر تمرین تناوبی شدید بر نوتروپنی در بیماران مبتلا به لنفوم و مالتپیل میلوما پس از پیوند سلول های بنیادی خونساز- فیزیولوژی ورزشی

فیزیولوژی وررزشی و تندرستی ایران

طیبه زرع کار ۱ سجاد احمدی زاد ۱ عباس حاجی فتحعلی ۲

۱ گروه علوم زیستی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

۲ مرکز تحقیقات سلول های بنیادی خونساز، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

مجله فیزیولوژی ورزشی

چکیده

اهداف: سرکوب سیستم ایمنی ناشی از شیمی درمانی عارضه جانبی درمان سرطان است. تمرین ورزشی تنظیم کننده مؤثری برای زنده ماندن و عملکرد سلول‌های ایمنی می‌باشد. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر نوتروپنی در بیماران سرطانی پس از پیوند سلول‌های بنیادی خونساز بود.
مواد و روش‌ها: ۲۰ بیمار مبتلا به لنفوم و مالتپیل میلوما به دو گروه ورزش و کنترل تقسیم شدند. گروه ورزش آزمون پلکانی بیشینه و سپس به مدت پنج روز تمرین ورزشی روی چرخ کارسنج به مدت ۲۴ دقیقه (سه تناوب کار و استراحت چهار دقیقه‌ای با ۸۰ و ۴۰ درصد اوج توان بیشنه) انجام دادند، در حالی‌که گروه کنترل هیچ فعالیت ورزشی نداشتند. خونگیری روزانه در طول دوره درمان انجام می‌گرفت. تحلیل آماری داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آنوا، تی مستقل و من ویتنی یو در سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ انجام شد.
یافته‌ها: تعداد گلبول‌های سفید در روز سلول‌گیری و گرفتن پیوند لکوسیتی، در گروه ورزش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود (P<0.05). مقدار و تعداد روزهای تجویز داوری فاکتور تحریک کننده کلنی گرانولوسیت قبل از پیوند در گروه ورزش به طور معناداری از گروه کنترل کمتر بود (P<0.05). تعداد روزهای نوتروپنی و میزان مصرف آنتی بیوتیک بین دو گروه تفاوت معناداری نشان نداد (P>0.05).
نتیجه‌گیری: با توجه به اثر مثبت تمرین بر پیوندپذیری لکوسیتی، احتمالا بیماران می‌توانند از تمرینات در کنار مراقبت‌های معمول بهره ببرند.

کلیدواژه‌ها

پیوند پذیری لکوسیتی گلبول سفید سرطان آنتی بیوتیک، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل