تأثیر تمرین استقامتی و مصرف پروتئین وی بر مقادیر آنزیم‌های ضد اکسایشی و فشار اکسایشی در عضله قلبی موش‌های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب

حسین سلیمانی، الهه طالبی گرکانی* ، علیرضا صفرزاده

علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران

سابقه و هدف: پروتئین وی (WP) یکی از فرآورده‌های شیر با خواص ضد اکسایشی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین استقامتی و مصرف WP بر آنزیم‌های ضد اکسایشی و فشار اکسایشی بافت قلب در رت‌های تغذیه شده با غذای پرچرب می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق که از نوع تجربی بود چهل سر رت نر نژاد ویستار ابتدا بطور تصادفی به دو گروه کنترل نرمال
(C، ۸سر) و غذای پرچرب (۳۲ سر) و پس از ۹ هفته گروه غذای پرچرب به ۴ گروه مساوی شامل: کنترل (CF)، تمرین (TF)، پروتئین وی (WF) و تمرین+ پروتئین وی (TWF) تقسیم شد. تمرین شامل: دویدن روی تردمیل با سرعت ۲۰ متر در دقیقه، ۵ روز در هفته، برای ۱۰ هفته بود. مقادیر پراکسیدهیدروژن (H2O2)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، سوپراکسیددیسموتاز(SOD) و کاتالاز (CAT) در بافت قلبی به روش الایزا  اندازه گیری شد.
یافته‌ها‌: مقادیر بیشتری از ml/ng 12/164±۵/۵۶۱=H2O2 (005/0=P) و مقادیر کمتری از ml/ng 82/2± ۷۴/۱۸=GPX (001/0=P) و ml/ng 409/0±۲۰/۲= SOD (013/0=P) در گروه کنترل پرچرب، در مقایسه با گروه کنترل نرمال، مشاهده شد. سطوح GPX در گروه کنترل نرمال در مقایسه با گروه‌های WF و TWF پایین تر بود (۰۵/۰>P). مقادیر SOD و H2O2 در گروه‌های تمرین کرده نسبت به گروه‌های تمرین نکرده و در گروه‌های مکمل نسبت به گروه‌های بدون مکمل، بالاتر و پائین تر بود(۰۵/۰>P). سطوح CAT در این گروه‌های تغییر معنی‌داری نداشت (۰۵/۰<P).
نتیجه گیری: تمرین استقامتی و WP می‌تواند تعادل اکسایشی بافت قلبی رت‌های تغذیه شده با غذای پرچرب را بهبود داده و به کنترل عوارض ناشی از غذای پر چرب در قلب کمک کند.

واژه‌های کلیدی: کاتالاز، سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و پراکسید هیدروژن

متن کامل رایگان