تأثیر تمرین استقامتی مادران دارای سندرم متابولیک با مصرف متفورمین بر ظرفیت اکسیدانی و آنتی اکسیدانی نوزادان حاصل از آنها

غلامرضا عزیزی آذر شربیانی۱، مژگان احمدی۲، سعیده شادمهری۱
۱- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری
۲- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری

مجله دیابت و متابولیسم

چکیده

مقدمه‌: استرس اکسایشی بالا در زنان باردار منجر به پاتوژنز یا پیشرفت بیماری در نوزادان می‌شود. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر تمرین استقامتی مادران دارای سندرم متابولیک با مصرف متفورمین بر ظرفیت اکسیدانی و آنتی اکسیدانی نوزادان حاصل از آنها بود.
روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، ۱۶سر رت ماده‌ی نژاد ویستار با میانگین وزنی ۲۰±۱۰۰گرم به‌طور تصادفی در ۴گروه سندرم متابولیک+کنترل، سندرم متابولیک+متفورمین، سندرم متابولیک+تمرین و سندرم متابولیک+متفورمین+تمرین قرار گرفتند. مدل سندرم متابولیک با استفاده از تغییر جیره‌ی غذایی انجام شد و با کمک شاخص Lee تأیید گردید. متفورمین mg 500 نیز با دوز mg100به ازای هر کیلوگرم از طریق آب مصرفی روزانه به موش‌ها داده شد. برنامه‌ی تمرین استقامتی به‌مدت ۸ هفته، ۵ روز در هفته و هر جلسه ۱۵-۴۰دقیقه و با سرعت ۱۰-۲۵ متر بر دقیقه بر روی تردمیل اجرا شد. بارداری در موش‌ها پس از مشاهده‌ی پلاک واژنی مورد تأیید قرار گرفت و پس از طی دوره‌ی بارداری و زایمان موش‌ها، نوزادان حاصل از آنها (۴ سر نوزاد از هر مادر به‌عنوان نمونه‌ی اصلی پژوهش) یک هفته بعد از تولد جهت تشریح آماده شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد متفورمین تأثیر معنی‌داری بر سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و مالون دی آلدئید (MDA) نسبت به گروه کنترل نداشت، اما تمرین استقامتی و تمرین استقامتی به همراه متفورمین منجر به افزایش SOD و کاهش MDA در بافت قلب نوزادان شد (۰۰۰/۰P=).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی مادران دارای سندرم متابولیک اثر حفاظتی روی دستگاه اکسایشی و ضد اکسایشی در فرزندان آنها دارد.

واژه‌های کلیدی: تمرین، سندرم متابولیک، متفورمین، استرس اکسایشی

متن کامل