تأثیر تمرین استقامتی با شدت متوسط و کاهنده لیپیدی جنستئین در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین

حسنیه سادات هاشمی، سید علی حسینی *
گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت

مجله پزشکی شهرکرد

زمینه و هدف: دیابت بیماری مزمنی است که موجب افزایش پروفایل لیپیدی می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین استقامتی با شدت متوسط و کاهنده لیپیدی جنستئین در موش های دیابتی بود.

روش بررسی: ۴۸ سر موش دیابتی انتخاب و در ۶ گروه ۸ سری (۱) کنترل هفته اول، (۲) کنترل هفته آخر، (۳) تمرین استقامتی با شدت متوسط، (۴) مصرف جنستئین، (۵) تمرین استقامتی همراه با جنستئین و (۶) شم تقسیم شدند و جهت بررسی اثرات القای دیابت ۱۶ سر موش سالم در ۲ گروه کنترل هفته اول و کنترل هفته آخر تقسیم شدند. در مدت ۸ هفته موش های گروه های ۳ و ۵ سه جلسه در هفته و هر جلسه ۶۰ دقیقه با سرعت ۱۰ تا ۱۷ متر بر دقیقه روی نوارگردان دویدند و گروه های ۴ و ۵ روزانه ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن جنستئین مصرف نمودند. جهت تحلیل یافته­ ها از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (۰/۰۵≥P).

یافته ها: القای دیابت اثر معنی داری بر کاهش HDL و افزایش TG، Cho، LDL و VLDL موش های صحرایی دارد (۰۵/۰≥P)؛ تمرین استقامتی، مصرف جنستئین و تمرین استقامتی همراه با جنستئین اثر معنی داری بر افزایش HDL و کاهش TG، Cho، LDL و VLDL موش های صحرایی دیابتی دارد (۰/۰۵≥P). همچنین تمرین استقامتی همراه با جنستئین نسبت به مصرف جنستئین اثر بیشتری بر کاهش LDL و افزایش HDL دارد (۰/۰۵≥P).

نتیجه گیری: تمرین استقامتی با شدت متوسط و کاهنده لیپیدی جنستئین دارای اثرات تعاملی در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین می باشند.
واژه‌های کلیدی: تمرین، جنستئین، لیپید، دیابت

متن کامل مقاله رایگان