تأثیر تمرینات موضعی، جامع و ترکیبی بر ضعف عضلات شکم دانش‌آموزان دختر

تأثیر تمرینات موضعی، جامع و ترکیبی بر ضعف عضلات شکم دانش‌آموزان دختر

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

مجله دانشور پزشکی

سهیلا مینائی ۱ آذر آقایاری ۱ علی اکبر جدیدیان ۲

۱ گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

۲ گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، سنندج، ایران

چکیده
مقدمه و هدف: تمرینات متنوعی به صورت موضعی یا فراگیر، برای تقویت عضلات شکمی که در ثبات ناحیه مرکزی بدن نقش مهمی دارند، توصیه شده است. تاکنون پژوهش‌های اندکی اثربخشی این تمرینات را در جوامع هدف ارزیابی و مقایسه کرده‌اند؛ بنابراین هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات موضعی، جامع و ترکیبی بر ضعف عضلات شکم دانش‌آموزان دختر می‌باشد.
مواد و روش ها: بدین منظور ۶۰ نفر دانش‌آموز دختر (۱۷-۱۵ سال) غیر ورزشکار به صورت هدفمند انتخاب، سپس به صورت تصادفی به چهار گروه موضعی، جامع، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های آزمایش به مدت ۱۲ هفته برنامه‌های تمرینی را اجرا کردند. از آزمون دراز نشست برای اندازه‌گیری استقامت و آزمون پایین آوردن مستقیم دو پا برای اندازه‌گیری قدرت عضلات شکم استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد، ضعف عضلات شکم آزمودنی‌ها به طور معناداری پس از شرکت در برنامه تمرینات تقویتی بهبود یافت، به طوری که اختلاف میانگین‌های استقامت و قدرت عضلات شکمی آزمودنی‌ها در تمرینات موضعی، جامع و ترکیبی در پیش‌آزمون و پس‌آزمون معنادار بود (۰٫۰۵˂P). کواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد تمرینات ترکیبی و جامع بهتر از تمرینات موضعی منجر به بهبود استقامت و قدرت عضلات شکمی شدند (۰٫۰۵˂P).
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش از اثربخشی بهتر تمرینات جامع و ترکیبی در بهینه‌سازی عملکرد، حمایت می‌کند. به نظر می‌رسد اثربخشی بهتر تمرینات ترکیبی نیز به خاطر گنجاندن تمرینات جامع در آن پروتکل باشد؛ بنابراین به درمانگرها و مربیان ورزشی توصیه می‌شود بیشتر از تمرینات جامع برای بهبود استقامت و قدرت ناحیه شکمی استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها

تمرین ثبات مرکزی دانش‌آموزان دختر عضلات شکم، فیزیولوژیورزشمتن کاملی