تأثیر تمرینات شنای کرال سینه بر تعادل ایستای پسران دارای اختلال بینایی

محمد خرمی مقدم *۱، شهناز شهرجردی۲، ابراهیم عبداله زاده۳، آقای سجاد نعمتی۳
۱- کارشناس ارشد دانشکده علوم ورزشی
۲- استادیار دانشکده علوم ورزشی
۳- دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده علوم ورزشی

مجله پزشکی قم

زمینه و هدف: افراد دارای اختلال بینایی نسبت به همسالان بینای خود، تعادل ضعیف‌تری دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات شنای کرال سینه بر تعادل ایستای پسران دارای اختلال بینایی انجام گرفت.
روش‌ بررسی: پژوهش حاضر به‌صورت نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون انجام شد. جامعه آماری را ۲۰ پسر دارای اختلال بینایی (سنین ۱۵-۹ سال)، عضو انجمن نابینایان شهرستان اراک تشکیل می‌دادند. نمونه‌ها به‌صورت هدفمند، انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه برابر قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون فلامینگو استفاده گردید. از گروه تجربی خواسته شد در تمرینات شنای کرال سینه به مدت ۱۰ هفته (۲ جلسه در هفته) شرکت کنند. هر دو گروه پیش از شروع دوره تمرینی، پیش‌آزمون را انجام دادند و ۲ روز پس از اتمام دوره تمرینی نیز پس‌آزمون را در همان محیط اجرا کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های شاپیرو – ویلک، تی همبسته و مستقل، در سطح معنی‌داری ۹۵/۰ و میزان آلفای کوچکتر یا مساوی با ۰۵/۰ تحلیل شدند.
یافته‌‌ها: در پیش‌آزمون تعادل ایستا بین دو گروه تجربی و کنترل، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰<p). آزمون تی همبسته، نشان از اختلاف معنی‌دار متغیر تعادل ایستا در گروه تجربی داشت (۰۵/۰>p)؛ درحالی‌که نمرات تعادل ایستای گروه کنترل، اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (۰۵/۰<p). در پس‌آزمون نیز بین امتیازهای دو گروه، اختلاف معنی‌داری وجود داشت (۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرینات شنای کرال سینه بر بهبود تعادل ایستای پسران دارای اختلال بینایی تأثیر دارد. بنابراین، به‌نظر می‌رسد استفاده از این تمرینات در برنامه‌های ورزشی و توانبخشی این افراد می‌تواند فواید بسیاری را برای آنها داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: تعادل پوسچرال، شنا، اختلال بینایی

متن کامل مقاله رایگان