تأثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا بر مقادیر رزیستین پلاسمایی در دانشجویان پسر غیرورزشکار (یک مطالعه آزمایشی)

کریم دهقانی

مجله پزشکی قم

زمینه و هدف: بافت چربی به‌عنوان منبع ذخیره انرژی، یک ارگان درون‌ریز مهم شناخته شده است که هورمون‌های زیادی از جمله، رزیستین را ترشح می‌کند. رزیستین نقش مهمی ‌در تنظیم هموستاز انرژی و متابولیسم ایفا می‌کند. تأثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا بر غلظت رزیستین افراد به‌روشنی مشخص نیست. پژوهش حاضر با هدف تأثیر ۱۰ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر مقادیر رزیستین پلاسمایی دانشجویان پسر غیرورزشکار انجام شد.

روش بررسی: در این پژوهش نیمه‌تجربی، ۲۶ نفر از دانشجویان پسر غیرورزشکار به‌طور تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی ۱۰ هفته‌ای (هر هفته ۳ جلسه)، طبق برنامه تمرینی با شدت ۱۰۰-۸۵% HRmax و به‌صورت تناوبی به تمرین پرداختند. خونگیری پس از ۱۴ ساعت ناشتایی در مراحل مختلف با شرایط مشابه، انجام و مقادیر رزیستین پلاسمایی با استفاده از کیت رزیستین (شرکت BOSTER آمریکا) اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل و وابسته در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>α تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: در این مطالعه، ۱۰ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT)، باعث کاهش معنی‌دار مقادیر رزیستین پلاسمایی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد (۰۵/۰≥p).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت تمرین تناوبی با شدت بالا، به‌عنوان شیوه تمرینی جدید و مؤثر با کاهش معنی‌دار رزیستین، تأثیری پیشگیرانه بر بیماری‌های قلبی- عروقی دارد.

متن کامل مقاله رایگان