تأثیر تروگزروتین بر سطح سرمی گلوکز و فعالیت لاکتات دهیدروژناز متعاقب شنا وامانده ساز در موش های صحرایی نر

محمد زمانیان، محمد‌رضا حاجی‌زاده، علی شمسی زاده، الهام حکیمی زاده ، محمدالله توکلی *
گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران

مجله پزشکی شهر کرد

زمینه و هدف: ورزش وامانده ساز منجر به آسیب عضلانی و کاهش منابع انرژی نظیر گلوکز می‌شود. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر مکمل تروگزروتین بر سطح سرمی گلوکز و فعالیت لاکتات دهیدروژناز متعاقب شنا وامانده ساز در موش‌های صحرایی نر بود.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به ۴ گروه کنترل، ورزش + ۷۵ میلی گرم بر کیلوگرم، ورزش+ ۱۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم و ورزش + ۳۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم تیمار تروگزروتین تقسیم شدند. کلیه حیوان‌ها به مدت ۳۰ روز تمرین شنا (۵ بار در هفته) انجام دادند. تروگروتین به صورت خوراکی روزانه به مدت ۳۰ روز تجویز شد. در روز سی‌ام ورزش شنا وامانده ساز انجام و سطح سرمی گلوکز و فعالیت لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که مکمل تروگزروتین به طور معنی‌داری سطح سرمی گلوکز را در مقایسه با گروه کنترل افزایش می‌دهد (۰۰۱/۰>P) و همچنین فعالیت لاکتات دهیدروژناز در گروه ورزش + تروگزروتین (۳۰۰) در مقایسه با گروه‌های کنترل و ورزش + تروگزروتین )۱۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم( کاهش یافت (۰۵/۰>P).

نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تروگزروتین می‌تواند تأثیر قابل توجهی در کاهش آسیب عضلانی ناشی از ورزش شنا وامانده ساز داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: فلاونوئید، خستگی عضلانی، آزمون شنا وامانده ساز

متن کامل مقاله رایگان