تأثير تمرين هوازی بر سطوح اينترلوکين ۱۸ و پروتئين واکنش گر C در مردان سالمند

بيژن کبير، فرزانه تقيان ، کيهان قطره سامانی (مجله پزشکی شهر کرد)

زمينه و هدف: روند رو به رشد جمعيت سالمندان، بی تحرکی و افزايش خطر ابتلا به بيماری های قلبی- عروقی از مشکلات جامعه امروز است. اينترلوکين ۱۸ و پروتئين واکنش گر C (CRP) دو ريسک فاکتور قلبی- عروقی هستند که در سال های اخير مطرح شده اند و به طور مستقل خطر آترواسکلروز را نشان می دهند. اين مطالعه با هدف بررسی تأثير ۱۲ هفته تمرين هوازی بر سطح اينترلوکين ۱۸ و پروتئين واکنش گر C مردان سالمند غير ورزشکار انجام شد. روش بررسی: در اين کار آزمايی بالينی با طرح پيش آزمون- پس آزمون، ۲۰ مرد سالمند غير ورزشکار انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسيم شدند. ۲۴ ساعت قبل از آغاز تمرينات، وزن و شاخص توده بدنی (BMI) آزمودنی ها اندازه گيری و نمونه خون جهت اندازه گيری اينترلوکين ۱۸ و پروتئين واکنش گر C گرفته شد. گروه تجربی تمرين هوازی را با شدت ۴۰ درصد ضربان قلب ذخيره آغاز و در طی ۱۲ هفته به ۷۵ درصد ضربان قلب ذخيره افزايش دادند. کليه متغيرها با شرايط مشابه پس از ۱۲ هفته مجدداً اندازه گيری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون های آماری t همبسته و t مستقل تجزيه تحليل شدند. يافته ها: انجام تمرين هوازی باعث کاهش معنی داری در سطح اينترلوکين ۱۸ (۰۱/۰=P) در گروه هوازی شد. اما تأثير معنی داری بر وزن (۳۸/۰=P)، BMI (07/0=P) و پروتئين واکنش گر C (09/0=P) نداشت. نتيجه گيری: بر اساس نتايج اين مطالعه انجام تمرين هوازی موجب کاهش سطح اينترلوکين ۱۸ و کاهش التهاب در مردان سالمند شد، بنابراين ممکن است انجام اين گونه تمرينات در پيشگيری و کاهش آترواسکلروز در مردان سالمند غير ورزشکار مفيد باشد.
واژه‌های كليدي: اينترلوکين ۱۸، تمرين هوازی، پروتئين واکنش گر C،

متن کامل مقاله رایگان