شادمهر ميردارهريجانی*، نرگس موسوی۲ ، غلام رضا حميديان۳
گروه فيزيولوژی ورزش، دانشکده تربيت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر
۲- گروه فيزيولوژی ورزش، دانشکده تربيت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر
۳- گروه علوم پايه،دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبريز
مجله طب جنوب
زمينه: پژوهشها نشان دادهاند که فعاليتهای ورزشی موجب القای آپوپتوز در بافتهای مختلف بدن ميشوند. تنظيم نابهنجار آپوپتوز باعث پيشروی فرايندهای پاتولوژيکی در جفت زنان باردار شده و بر رشد جنين تأثير ميگذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثير تمرين استقامتی شنا در طی دوران بارداری بر القای آپوپتوز بافت کبد موشهای صحرايی باردار بود. مواد و روشها: در اين پژوهش ۱۶ موش صحرايی باردار با ميانگين وزنی ۲۰±۲۰۰ گرم به دو گروه (گروه کنترل و گروه تمرين) تقسيم شدند. موشهای صحرايی باردار گروه تمرين از روز اول بارداری تا روز زايمان در استخر ويژهای وادار به شنا شدند. مدت زمان تمرين در روز اول بارداری ۱۰ دقيقه بود که اين مدت با افزايش روزانه پنج دقيقه، در هفته دوم به ۶۰ دقيقه رسيد. زمان ۶۰ دقيقه تا پايان هفته سوم ادامه داشت. نمونهبرداری از بافت کبد موشهای صحرايی روز دوم پس از زايمان انجام و شاخص آپوپتوزی کبد با استفاده از تست TUNEL تعيين شد. برای تجزيه و تحليل يافتههای اين پژوهش از آزمون Independent sample t-test در سطح خطای (۰۵/۰≥α) استفاده شد. يافتهها: نتايج پژوهش نشان داد که تمرين استقامتی شنا باعث تغيير معناداری در شاخص آپوپتوزی کبد نشد (۴۲۴/۰P<). ميانگين شاخص آپوپتوزی کبد گروه کنترل برابر با ۴۰/۷ درصد و گروه تمرين شنا ۶۰/۸ درصد بود. اما دوره ۳ هفتهای تمرين شنا باعث افزايش کمتری در وزن پس از بارداری موشهای صحرايی در مقايسه با گروه کنترل شد (۰۰۱/۰P<). به علاوه کاهش معناداری در وزن کبد موشهای صحرايی گروه تمرين شنا در مقايسه با گروه کنترل مشاهده نشد (۰۰/۱=P). نتيجهگيری: به نظر ميرسد تمرين استقامتی شنا در طی دوران بارداری تأثير نگران کنندهای بر القای آپوپتوز کبدی ندارد و ميتواند در اين دوران بهعنوان يک روش تمرينی ايمن در بهبود کيفيت سلامتی مادر و نوزاد مورد توجه قرار گيرد.
واژههای کلیدی: آپوپتوز، کبد، تمرين استقامتی شنا، موش صحرايی باردار،