تأثير تمرين اختياری بر سطح فاکتور نروتروفيک مشتق از آستروسيت ساقه‌ مغز موش‌های صحرايی مبتلا به پارکينسون

ضياء فلاح‌محمدی*، مرجان احمدی-کردآسيابی ، محمد آقاسی
دانشيار، گروه فيزيولوژی ورزشی، دانشکده تربيت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران- بابلسر، پرديس دانشگاه مازندران، مازندران، ايران. ،

مجله پزشکی بیرجند

زمينه و هدف: فاکتور نروتروفيک مشتق از آستروسيت، يکی از اعضای خانواده نروتروفين‌هاست که موجب افزايش احتمال زنده‌ماندن و فعاليت سلول‌های دوپامينرژيک می‌شود. هدف از اين تحقيق، بررسی اثر تمرين اختياری بر سطح فاکتور نروتروفيکی مشتق از آستروسيت ساقه مغز پس از تخريب سلول‌های دوپامينرژيک ماده سياه ساقه مغز برای ايجاد پارکينسون با استفاده از ۶-هيدروکسی دوپامين در موش صحرايی بود. روش تحقيق: در اين مطالعه تجربی، ۲۵ سر موش صحرايی نر در سه گروه: کنترل (۹ سر)، پارکينسونی (۹ سر) و گروه تمرين (۷ سر) قرار گرفتند. گروه تمرين شامل موش‌های پارکينسونی بوده که به‌مدّت دوازده هفته فعاليت داشتند. با تزريق داخل بطنی ترکيب ۶-هيدروکسی‌دوپامين با غلظت ۲۵۰ ميکروگرم در ۵ ميکروليتر، پارکينسون ايجاد شد. سطح فاکتور نروتروفيکی مشتق از آستروسيت ساقه مغز، با روش الايزا اندازه‌گيری گرديد. يافته‌ها: ميانگين فعاليت روزانه گروه تمرين ۱۶/۷۶۴±۵۳۸۴ متر بود. سطح فاکتور نروتروفيک مشتق از آستروسيت ساقه مغز گروه تمرين در مقايسه با گروه پارکينسونی، افزايش معنی‌داری داشت (۰۰۱/۰P=). سطح فاکتور نروتروفيک مشتق از آستروسيت در گروه تمرين، هم‌سطح با گروه کنترل باقی ماند (۶۱۵/۰P=). نتيجه‌گيری: تمرينات اختياری، سبب افزايش مقاومت و محافظت نورون‌های ساقه مغز موش‌های صحرايی در برابر تخريب اکسيداتيو ناشی از تزريق سم عصبی می‌شود و نقش حفاظتی در برابر پارکينسون دارد.
واژه‌های کلیدی: تمرين اختياري؛ ۶-هيدروکسی دوپامين؛ فاکتور نروتروفيک؛ آستروسيت؛ پارکينسون،

متن کامل مقاله رایگان