تأثير تمرينات توأم هوازی و مقاومتی بر ميزان فيلتراسيون گلومرولی و شاخص‌های سرمی عملکرد کليوی در مردان مبتلا به ديابت نوع دو

محمدعلی سمواتی شريف ، حجت اله سياوشی*

مجله فیزیولوژی ورزشی

هدف از اين پژوهش تأثير تمرينات توأم مقاومتی و هوازی بر ميزان فيلتراسيون گلومرولی و سطوح خونی فاکتورهای بيوشيميايی مرتبط با عملکرد کليوی در بيماران ديابت نوع دو بود. تعداد ۲۰ بيمار مبتلا به ديابت نوع دو (ميانگين سن ۷۳/۵۲ سال، ميانگين وزن ۸۲ کيلوگرم، ميانگين نمايه توده بدن ۵۱/۳۰ کيلوگرم بر مجذور متر، ميانگين قند ناشتا ۹۲/۱۵۵ ميلی‌گرم در دسی‌ليتر) به طور تصادفی در دو گروه تجربی (N=10) و گروه کنترل (N=10) تقسيم شدند. گروه تجربی تمرينات هوازی و مقاومتی را سه بار در هفته و برای مدت ۱۰ هفته انجام دادند و گروه کنترل فعاليت‌های معمول خودشان را انجام ‌دادند. نمونه‌های خونی برای اندازه‌گيری سطوح سرمی فاکتورهای اوره، کراتينين و اسيد اوريک و ميزان فيلتراسيون گلومرولی در ابتدا و پايان پروتکل تمرينی از آزمودنی‌ها گرفته شد. از آزمون‌های t وابسته و t مستقل برای ارزيابی تفاوت معناداری در قبل و بعد از دوره تمرينی بين گروه کنترل و گروه تجربی استفاده شد. سطح معناداری P≤۰٫۰۵ در نظر گرفته شد. ميزان فاکتورهای اوره و کراتينين و ميزان فيلتراسيون گلومرولی در گروه تجربی در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون کاهش معناداری پيدا کرده بود (۰٫۰۵≥P) در حالی‌که در گروه کنترل تغيير معناداری نداشت. سطح فاکتور بيوشيميايی اسيد اوريک در هيچ‌کدام از گروه‌ها تغيير معناداری پيدا نکرد. نتايج اين پژوهش‌ها نشان می‌دهد که تمرينات توأم هوازی و مقاومتی می‌تواند ميزان فيلتراسيون کليوی و سطوح سرمی اوره و کراتينين را در بيماران ديابتی نوع دو بهبود دهد.
واژه‌های کلیدی: اسيد اوريک، اوره، کراتينين، تمرينات قدرتی، تمرينات استقامتی،

متن کامل مقاله رایگان