زهرا حميديا، هاشم نيری، غلامعلی نادری، مريم بشتام ، ابوالفضل شکوهی نهرخلجی
مجله پزشکی شهر کرد
زمينه و هدف: پاراکسوناز-۱ آنزيم وابسته به کلسيم می باشد که با HDL باند می گردد و با داشتن قابليت جلوگيری از اکسيداسيون LDL نقش مهمی در پيشگيری از اترواسکلروزيس ايفا می کند. به نظر می رسد که آنتی اکسيدان های مختلف مثل فلاونوئيدها بر ميزان فعاليت آنزيم پاراکسوناز موثر می باشند. اين مطالعه با هدف بررسی اثر برخی از فلاونوئيدها بر ميزان فعاليت سرمی آنزيم پاراکسوناز انجام شده است. روش بررسی: در اين مطالعه تجربی، ابتدا تعداد ۴۵ عدد موش صحرايی از نژاد ويستار به ۹ گروه ۵ تايی تقسيم شدند. به گروه ۱ به عنوان گروه های شاهد روزانه ۱ ميلی ليتر محلول آب و اتانول ۲۵% داده شد. به گروه های ۲ تا ۵ مقدار ۵/۷ ميلی گرم و گروه های ۶ تا ۹ مقدار ۱۵ ميلی گرم از يکی از فلاونوييدهای کوئرستين، ميريستين، گالانژين و کامپفرول به ازای هر کيلوگرم وزن بدن به علاوه ۱ ميلی ليتر اتانول ۲۵% خورانده شد. ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم بين گروه ها در اثر مداخلات انجام شده در بين گروه ها مقايسه گرديد. يافته ها: تفاوت ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم PON-1 قبل و بعد از تيمار بين همه گروه ها در هر دو دوز ۵/۷ و ۱۵ ميلی گرم به ازای کيلوگرم وزن بدن معنی دار بود (P<0.05). همچنين در مقايسه با گروه کنترل، ميانگين تغييرات فعاليت سرمی آنزيم PON-1 توسط هر ۴ نوع فلاونوئيد در هر دو غلظت به طور معنی داری افزايش يافت (P<0.01). اما تفاوت معنی داری بين دو دوز مورد استفاده بر فعاليت آنزيم -۱PON برای هيچيک از فلاونوئيدها وجود نداشت (P>0.05). نتيجه گيری: طی اين تحقيق مشخص گرديد که تمامی فلاونوئيدهای مورد مطالعه، ميزان فعاليت آنزيم پاراکسوناز را افزايش می دهند. احتمالاً قابليت افزايش ميزان فعاليت سرمی آنزيم پاراکسوناز توسط فلاونوئيدها مرتبط با تعداد و موقعيت گروه های هيدروکسيل موجود بر روی اين ترکيبات می باشد.
واژههای کلیدی: پاراکسوناز، آترواسکلروزيس، فلاونوئيدها،