زهرا سوری ؛ ۲علی حیرانی؛ ۲امیر عباس منظمی
۱کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه رازی
۲استادیار دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه رازی
علوم زیستی ورزش
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر موسیقی با ریتم متوسط بر شاخص درک فشار و ضربان قلب در شدتهای مختلف تمرین استقامتی در مردان جوان ورزشکار بود.۱۰دانشجوی مرد ورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن ۶۰/۲±۶/۲۱سال بهصورت داوطلبانه انتخاب شدند. تحقیق حاضر با استفاده از روش همگذری در دو مرحله با و بدون موسیقی به انجام رسید. نتایج نشان داد ضربان قلب در مرحلۀ گرم کردن بین دو شرایط تفاوت معناداری نداشت (۰۵/۰P>). در مرحلۀ فعالیت با شدتهای ۶۰ و ۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه در شرایط موسیقی ریتم متوسط ضربان قلب فعالیت و شاخص درک فشار نسبت به شرایط بدون موسیقی کاهش معناداری نشان داد (۰۵/۰P<). در فعالیت با بیشترین شدت، میزان ضربان قلب حین تمرین و شاخص درک فشار، کاهش کمی را نشان داد، ولی معنادار نبود (۰۵/۰P>). یافتهها نشان داد که موسیقی با ریتم متوسط در شدتهای تمرین کم و متوسط آثار فشار تمرین را بر ضربان قلب و شاخص درک فشار تعدیل میکند، ولی در شدتهای بیشتر تأثیر زیادی ندارد.
کلیدواژگان: شاخص درک فشار؛ ضربان قلب؛ فعالیت بدنی؛ موسیقی