بررسی تأثير ۸ هفته تمرين استقامتی بر برداشت لاکتات مغزی رت های ديابتی در شرايط هايپوگليسمی

: مليحه آوسه ۱، روح الله نيکويی * ، وحيد شيبانی ۳
۱- کرمان، بلوار ۲۲ بهمن، دانشگاه شهيد باهنر کرمان، دانشکده تربيت بدنی و علوم ورزشی
استاديار دانشگاه شهيد باهنر کرمان – دانشکده تربيت بدنی و علوم ورزشی ، کرمان، بلوار ۲۲ بهمن، دانشگاه شهيد باهنر کرمان، دانشکده تربيت بدنی و علوم ورزشی
۳- موسسه فارماکولوژی، مرکز تحقيقات علوم اعصاب کرمان، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ايران

پزشکی اراک

زمينه و هدف: به دليل تکرر وقوع هيپوگليسمی در شرايط ديابت، سوبستراهای جايگزين گلوکز نقش مهمی در حفظ متابوليسم مغزی در اين بيماری دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثير بلند مدت تمرين استقامتی بر برداشت مغزی لاکتات در شرايط هيپوگليسمی در رت‌های ديابتی نوع ۱ بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربی ۷۲ رت نر نژاد ويستار به طور مساوی در چهار گروه کنترل، تمرينی سالم، کنترل ديابتی و تمرينی ديابتی تقسيم شدند. ديابت از طريق ترکيب تزريق درون صفاقی استرپتوزوتوسين ايجاد شد. پس از اعمال ۸ هفته تمرين استقامتی، هيپوگليسمی با تزريق درون صفاقی انسولين ايجاد گرديد. يک و نيم ساعت بعد از ايجاد هيپوگليسمی، رت‌ها تزريق درون صفاقی لاکتات (۴ ميلی‌مول بر گيلوگرم وزن بدن) را تجربه کردند. سپس حيوانات در فواصل ۱۰، ۲۰ و ۳۰ دقيقه بعد از تزريق لاکتات کشته و غلظت لاکتات و گلوکز در مغز و پلاسما اندازه‌گيری شد. يافته‌ ها: اختلاف معنی‌دار در غلظت لاکتات پلاسما در دقيقه ۲۰ (۰۵/۰>p) و ۳۰ (۰۵/۰>p) بين گروه‌های سالم و در دقيقه ۳۰ (۰۵/۰>p) بين گروه‌های ديابتی ديده شد. ۳۰ دقيقه بعد از تزريق، افزايش معنی‌دار در غلظت لاکتات مغز بين کنترل و تمرينی سالم (۰۵/۰>p) و کنترل و تمرينی ديابتی (۰۵/۰>p) ديده شد. نسبت لاکتات مغز/ پلاسما نتيجه مشابه با غلظت لاکتات مغز داشت. افزايش غلظت لاکتات مغز تاثيری بر سطوح کاهش يافته گلوکز مغز نداشت. نتيجه گيری: تمرين استقامتی می‌تواند برداشت مغزی لاکتات رت‌های ديابتی را در شرايط هيپوگليسمی افزايش دهد.
واژه‌های کلیدی: لاکتات مغزی، ديابت نوع۱، تمرين استقامتی، هايپوگليسمی،

متن کامل مقاله رایگان