فهيمه سادات جمالی * ، هومن کامرانيان
مجله پزشکی سبزوار
زمينه و هدف: يکی از شايعترين دلايلی که فرد را وادار به مراجعه به پزشک میکند، احساس درد است. با توجه به تأثير بتاـاندورفين در کاهش درد، هدف از تحقيق حاضر بررسی تأثير سطح سرمی بتاـاندورفين بر تعديل شاخصهای درد متعاقب هشت هفته تمرين هوازی می-باشد. مواد و روشها: تحقيق حاضر از نوع کارآزمائی بالينی است. نمونه شامل ۲۲ آزمودنی دختر دارای ديسمنوره متوسط تا شديد میباشد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل (۱۰نفر) و تمرين ورزشی (۱۲نفر) تقسيم شدند. برنامه تمرين هوازی شامل فعاليت ايروبيک با شدت ۷۵-۶۰ درصد ضربان قلب بيشينه، به مدت ۲۴ جلسه تمرينی (سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰-۴۵ دقيقه) بود. قبل و بعد از مداخله تمرينی سطح سرمی بتاـاندورفين اندازهگيری شد. از آزمون تی-استودنت همبسته و مستقل برای بررسی تغييرات دورن گروهی و بين گروهی بتاـاندورفين و از آزمون همبستگی پيرسون جهت برآورد رابطه متغيرهای تحقيق استفاده شد. يافتهها: يافتههای تحقيق نشان داد که مداخله تمرين ورزشی باعث افزايش معنیدار سطح سرمی بتاـاندورفين شد. همچنين بين سطح سرمی بتاـاندورفين با شاخصهای شدت و ادراک درد رابطه منفی معنیداری وجود دارد اما رابطه معنیداری با مدت درد مشاهده نشد. نتيجهگيری: به طور کلی، به نظر میرسد که افزايش سطوح بتاـاندورفين که در پی انجام تمرينات ورزشی ايجاد گرديده در بیدردی و کاهش شاخصهای درد ناشی از ديسمنوره نقش داشته باشد.
واژههاي كليدي: بتاـاندورفین، درد قاعدگی، دیسمنوره،