بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین شنای زیر بیشینه بر نشانگرهای زیستی MAPK و MDA در موش های صحرایی در معرض نیتروزآمین کتون مشتق از تنباکو- فیزیولوژی ورزشی
*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*
مجله فیزیولوژی ورزشی
فاطمه بابایی ۱ علی برزگری ۲ ابراهیم نوریان ۳ محمد حسن دشتی خویدکی ۳
۱ کارشناس ارشد، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۳۶۹۷-۱۹۳۹۵ تهران، ایران
۲ عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور
۳ گروه فیزیولوژی ورزش ، دانشگاه پیام نور
چکیده
هدف و زمینه:هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین شنای زیر بیشینه بر نشانگرهای زیستی MAPK و MDA در موش های صحرایی در معرض نیتروزآمین کتون مشتق از تنباکو بود.
روش پژوهش: ۴۸ سر موش صحرایی نژاد ویستار ۸-۶ هفته ای با محدوده وزنی ۲۶ ± ۱۰۵ گرم خریداری و به طور تصادفی به ۵ گروه کنترل (۸ سر)،تزریق آب مقطر (۱۰ سر)،تزریقNNK (10سر)،تمرین شنا (۱۰ سر)،تمرین شنا + تزریق NNK (10سر)، تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل ۱۲ هفته تمرین شنا با شدت زیر بیشینه (پنج روز در هفته) بود. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونهگیری از بافت ریه انجام شد و سطوح نشانگرهای MAPK و MDA بافت ریه با تکنیک الایزا، اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه و توکی استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد میزان MAPK (001/0P= ) وMDA(000/0P= )در بین گروه ها معنی دار بود.نتایج آزمون توکی نشان داد که کاهش MAPK در گروههای شنا و شنا + مداخله NNK نسبت به گروه مداخله NNK معنیدار بود(۰۰۱/۰=P)(001/0=P) و همچنین، میزان کاهش MDA در گروه-های شنا و شنا + مداخله NNK نسبت به گروه مداخله NNK معنیدار بود (۰۰۱/۰=P)(001/0=P).
نتیجه گیری:نتایج مطالعات نشان دادند،تمرین شنا میتواند تا حدودی آثار منفی NNK بر سطوح MAPK و MDA را کاهش دهد و این احتمال وجود دارد که با توجه به نقش ضدالتهابی فعالیت ورزشی شنا بتواند اثر کارسینوژنیک NNK را کنترل و در محافظت از سیستم تنفسی در برابر ماده سرطانزای NNK تاثیر گذار باشد.
کلیدواژهها
تمرین شنا ریه NNK MAPK MDA فیزیولوژی ورزشی