ارتباط هموسيستئين پلاسما و شدت بيماری رگ‌های کرونر در بيماران آنژيوگرافی کرونری

دکتر فردين ميربلوک، دکتر ارسلان سالاری، دکتر مائده رضائی‌دانش *، دکتر احسان کاظم‌نژاد، دکتر بيژن شاد، دکتر جلال خيرخواه، دکتر امين مهاجری‌مقدم، دکتر محبوبه قلی‌پور، دکتر وحيد نيک‌سرشت ، دکتر انوش برزيگر

مجله پزشکی گیلان

چکيده

مقدمه: هيپرهموسيستئينمی در مطالعات متعددی با افزايش خطر بيماری‌های قلبی- عروقی همراهی داشته است. به دليل تفاوت در الگوهای تغذيه و زمينه‌ی ژنتيک، بر آن شديم تا نقش هيپرهموسيستئينمی را به‌عنوان عامل خطر در جمعيتی ايرانی ارزيابی کنيم. هدف: تعيين ارتباط هموسيستئين پلاسما و شدت بيماری رگ‌های کرونر در بيماران آنژيوگرافی کرونری. مواد و روش‌ها: برپايه يک پژوهش همبستگی مقطعی(A correlation cross sectional study) بيماران سرپايی مشکوک به بيماری شريان کرونر که در مرکز آموزشی- درمانی حشمت در سال ۱۳۹۲ در راستای درمان مورد آنژيوگرافی کرونر قرار گرفتند، در پژوهش وارد شدند. ۱۶۸ بيمار در مطالعه شرکت داده شدند. نمونه‌های خون وريدی ناشتا برای اندازه‌گيری ميزان هموسيستئين پلاسما از بيماران گرفته شد و شدت بيماری عروق کرونر با مجموع امتيازبندی Gensini تعيين شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 21 آناليز و ميزان معنی‌داری ۰۵/۰>p در نظر گرفته شد. سنجش آماری با آناليزunivariate ، سپس آناليز multivariate و با رگرسيون لوجيستيک انجام شد. داده‌های گروه‌بندی شده با آزمون Chi-square و داده‌های پيوسته با آزمون unpaired t test بررسی شدند. نتايج: بيماری شريان کرونری(CAD) در۱۵۳ (۹۱%) بيمار وجود داشت و ۱۵ بيمار شريان‌های طبيعی کرونر داشتند. ۵۸ نفر (۵/۳۴%) دچار هيپرهموسيستئينمی بودند. در بيمارانی که اسکور بالاتر درگيری کرونر داشتند، هيپرهموسيستئينمی شايع‌تر بود و همچنين ميانگين هموسيستئين بالاتری داشتند. پس از همسان‌سازی با فاکتورهای خطر اصلی، همراهی مستقلی بين هيپرهموسيستئينمی با بيماری عروق کرونر يافت شد. نتيجه‌گيری: نه تنها مبتلايان بيماری شريان کرونری ميزان هموسيستئين بالاتری نسبت به بيماران با آنژيوگرافی نرمال دارند بلکه هرچه شدت بيماری کرونری افزايش می‌يابد (بر‌پايه سيستم امتيازبندی Gensini) ميزان هموسيستئينمی نيز به همان نسبت افزايش پيدا می‌کند.
واژه‌های کلیدی: آنژيوگرافی، بيماری کرونر، هموسيستئين،

متن کامل مقاله رایگان