مهدی نیک سرشت، ولی الله دبیدی روشن، محمود نیک سرشت
دانشگاه مازندران، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، بابلسر، ایران
ابن سینا
چکیده
مقدمه: خطر بیماریهای قلبی-عروقی با افزایش سن و عدم فعالیت بدنی افزایش مییابد، اما در مورد میزان اهمیت هر کدام از این موارد اطلاعات محدودی وجود دارد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین سن و سطح فعالیت بدنی با علائم درد قفسه سینه و فشارخون در بیماران با نارسایی قلبی بود.
روش بررسی: تعداد ۲۹۹ بیمار با نارسایی قلبی در دو رده سنی ۵۹-۴۵ سال (میانسال، ۱۷۵ نفر) و ۷۷-۶۰ سال (سالمند، ۱۲۴ نفر) به مطالعه وارد شدند. علائم درد قفسه سینه به وسیله پرسشنامه رز (پرسشنامه درد سینه دانشکده بهداشت لندن) بررسی شده و فشارخون و سطح فعالیت بدنی آزمودنیها نیز اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و همبستگی سهمی استفاده شد.
یافتهها: در گروه میانسال، سطح فعالیت بدنی مستقل از سن، توده بدن، شاخص توده بدن و اندازه محیط شکم با درد قفسه سینه بهطور معکوس ارتباط معناداری داشت (۲۲۱/۰- r= ، ۰۰۴/۰= p)، در حالیکه در گروه سالمند این ارتباط معنادار نبود. در مقابل، ارتباط مثبت و معناداری بین علائم درد قفسه سینه با سن در گروه سالمند مشاهده شد (۲۱۲/۰ , r =020/0 p=)، اما در گروه میانسال این ارتباط معنادار نبود. ارتباط معناداری بین سطح فعالیت بدنی و سن با فشارخون در دو رده سنی مشاهده نشد.
بحث و نتیجهگیری: بهنظر میرسد که سطح فعالیت بدنی در رده سنی۵۹-۴۵ سال در مقایسه با رده سنی ۷۷-۶۰ سال شاخص مؤثری در بهبود درد قفسه سینه است.
واژههای کلیدی: درد قفسه سینه، فعالیت بدنی، سالمندی